ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ # 1

Δεν ήθελε να ξεκινήσει μ' αυτόν τον τρόπο την "νέα σεζόν" ο κύριος Α.Μ. Του φαινόταν πολύ άκομψο , μετά από αρκετές μέρες ξεκούρασης και με ένα νέο γραπτό έτοιμο , να μπει στην διαδικασία να γράφει για τις εκλογές . Θα το κάνει όμως , γιατί έχει πάντα την πεποίθηση , ότι όλα , τα πάντα (πλεονασμός ε ;) είναι και έχουν να κάνουν με την πολιτική . Άλλωστε δεν του διέφευγε ποτέ , πως η γνωριμία του με την κυρία Χ. , που έμελλε να γίνει και συντρόφισσα του , έγινε , μέσα από τις γραμμές του κόμματος .

Τον τρόπο που θα χειριζόταν , μέσα από το ημερολόγιο του , τις επερχόμενες εκλογές , δεν τον είχε ξεκάθαρο . "Είναι σαν την αριστερά που είναι μπερδεμένη" σκεφτόταν και γέλαγε με μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού . Να ήταν τουλάχιστον "πράσινος" , θα τα είχε όλα ξεκάθαρα , άσε που πολύ πιθανόν , να ήταν μες τους νικητές , κάτι που θα γούσταρε τρελά . Τον είχαν κουράσει , οι ήττες , οι διασπάσεις , οι φράξιες και τόσα άλλα . Η ίδια όμως η αριστερά και οι ιδέες του Μαρξισμού , δεν τον είχαν κουράσει κι έτσι αισθανόταν πάντα έτοιμος για όλα , ακόμα κι όταν πολλές φορές ένοιωθε συμβιβασμένος .

Είχε πολλά χρόνια στο Κόμμα και ήταν αλλιώς μαθημένος . Τότε μίλαγε για την ενότητα του Κόμματος και αυτή η σκέψη πέρναγε μέσα από τα γραφειοκρατικά κανάλια . Θεωρούσε πως η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αποφάσεων των οργάνων , υπηρετούσε την ενότητα με τελικό σκοπό την νίκη της εργατικής τάξης . Στην πορεία κατάλαβε , πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά κι έτσι βρέθηκε εκτός , κι αυτός και η κυρία Χ. αλλά και πολλοί σύντροφοί του .

Βρέθηκαν έξω και οι δυο τους , όχι όμως μακριά από τις ιδέες που υπηρετούσαν συνειδητά . Αυτή τους η "έξωση" , τους βοήθησε να "δουν" πράγματα , που σε καμία περίπτωση η παραμονή τους εκεί , δεν θα τους το επέτρεπε . "Δεν πήγαν χαμένα τα χρόνια και τα ζόρια" , έλεγε συχνά στην κυρία Χ . που συμφωνούσε και επέμενε να του θυμίζει ατέλειωτες συζητήσεις του τότε και παλιούς συντρόφους , χαμένους τώρα .

Η αλήθεια είναι , πως τούς παλιούς αντιπάλους , τους οπορτουνιστές , δεν τους "πήγαινε" ποτέ . Μα το εγχείρημα της ενωμένης αριστεράς , όλης της αριστεράς , τον εξιτάριζε .

Σήμερα , η ζωή τους έφερε , να βρεθούν στην ίδια πλευρά με τους παλιούς αντιπάλους , όμως δεν έπαψαν να τους βλέπουν με μια άλλη ματιά , καχύποπτοι πάντα και κάθετα αντίθετοι σε κάθε τι που θα έκανε κακό στην μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των απανταχού καταπιεσμένων και μ' αυτήν της εργατικής τάξης .

Μήνες τώρα , ζεί κι αυτός μαζί με πολλούς άλλους , την τραγωδία του υπό κατάρρευση εγχειρήματος της συνασπισμένης αριστεράς. Μήνες τώρα παρακολουθεί τις προσπάθειες εχθρών και "φίλων" , να δίνουν μάχη επικράτησης .

Δεν είναι όμως έτσι η Αριστερά που ονειρεύτηκε . Δεν ήθελε μια Αριστερά της γραφειοκρατίας . Ήθελε μια Αριστερά που να βρίσκετε μπροστά στις εξελίξεις και να τις καθορίζει όσο μικρή κι αν είναι εκλογικά . Μια Αριστερά που δεν θα είναι ομοτράπεζη με ομάδες , σχήματα που θα ορέγονται εξουσίες . Μια Αριστερά που δεν θα είναι απλά καταγγελτική , αλλά θα είναι εκεί , έξω από τα μεγάλα εργοστάσια , έξω από τις πόρτες των μεγάλων επιχειρήσεων και θα δίνει καθημερινά τη μάχη να βρεθεί δίπλα από τον εργαζόμενο , ανάμεσά τους .

Φαίνεται πως το εγχείρημα αυτό σήμερα καταρρέει και πολύ λίγο τον ενδιέφερε . Αυτό που τον ένοιαζε και τον έτσουζε , ήταν ο απλός κόσμος της δουλειάς που μ' αυτά και μ' αυτά θα πήγαινε πίσω .

Καταλάβαινε πως οι ιδέες για έναν άλλο νέο κόσμο , προσεγγίζονταν διαφορετικά από τα διάφορα αριστερά σχήματα . Αυτό που δεν καταλάβαινε ήταν γιατί θα έπρεπε οι συζητήσεις και όλο αυτό το κουβεντολόι , πρέπει να μας πηγαίνει πίσω .

Για ένα είναι σίγουρος , πως ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα .

Ευτυχώς , σ' αυτό το ταξίδι δεν ήταν μόνος και ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει όποιες δυσκολίες κι αν συναντούσε .