Οι "υποταγές" , οι "αποχωρήσεις" και ο "Πίναξ Ανέργων Κλωστουφαντουργών"

Πριν από χρόνια , βρέθηκε στα χέρια μου αυτή η "λίστα" . Κόλλες αναφοράς , κιτρινισμένες από τον καιρό . Εξήντα επτά σελίδες , χίλιες οκτακόσιες εγγραφές . 

"Πίναξ Ανέργων Κλωστουφαντουργών" .

η ιστορία επαναλαμβάνεται 

Από μέρες , σκεφτόταν ο κύριος ΑΜ , να "κρεμάσει" στην σελίδα του , στην ηλεκτρονική του σελίδα , την αφίσα που καλούσε στην σημερινή συγκέντρωση . Δεν έτρεφε βέβαια καμία απολύτως ψευδαίσθηση , πως αυτή του η "πράξη" θα ήταν καθοριστικός παράγων για την επιτυχία της συγκέντρωσης . Ηταν όμως κάτι που το ήθελε πάρα πολύ , μιας κι έβλεπε , πίστευε , πως η επιτυχίας της , θα έβγαζε από τον λήθαργο το κομμάτι αυτό της αριστεράς που την καλούσε . Εγώ προσπαθούσα με κάθε τρόπο να του "φρενάρω" αυτή την ιδέα , για πολλούς λόγους . 

Σήμερα όλη την μέρα το σκεφτόταν , τον απασχολούσε πολύ η συμμετοχή του στην κινητοποίηση , μα η μέρα ξεκίνησε στραβά , πολύ στραβά , όχι μόνο γι΄αυτόν αλλά για πολλούς σαν κι αυτόν .

Ο πρώτος πρωινός καφές , ήρθε με το άνοιγμα του υπολογιστή και μαζί μ΄αυτόν και η είδηση . Εικοσιτρία μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ , ζητούσαν την καθαίρεση του κοινοβουλευτικού τους εκπρόσωπου . 

Η κατάσταση ήταν πολύ πιο σοβαρή από ότι μπορούσε να φανταστεί . Δεν ήξερε και πολλές λεπτομέρειες , μιας και δεν συμμετείχε , αλλά αυτό πάλι ήταν σαν κεραυνός εν αιθρία . Τις προάλλες , τον είχε "ζοχαδιάσει" , έτσι ακριβώς μου είχε πεί , η στάση του Λέοντα , αλλά νόμιζε πως κι αυτή η φουρτούνα θα πέρναγε και ο ΣΥΡΙΖΑ , σιγά - σιγά και με την βοήθεια της τακτικής της κυβέρνησης , θα έμπαινε κάποια στιγμή στο σωστό δρόμο . 

Κάποιες προσπάθειες του να μάθει περισσότερα από το ραδιόφωνο , τον ζοχάδιασαν ακόμα περισσότερο , αφού αυτός , από παλιά , ήταν αλλιώς μαθημένος κι αποφάσισε να το κλείσει άρον άρον .

Ρε μπας κι είχε δίκιο , σκέφτηκε ;

Να δεις που αυτός κάτι ήξερε  !

Αγαπημένε μου ΑΜ , δεν ήξερα τίποτα απολύτως . Δεν ήθελα να ξέρω κι ούτε θέλω . 

Αυτό όμως που με νοιάζει , που με καίει και τσουρουφλίζει , είναι , το πόσο πίσω θα πάμε . 

Εγώ , αγαπημένε μου κύρ ΑΜ , ήμουνα αλλιώς μαθημένος , σε μια πειθαρχία που υποτασσόταν στην πλειοψηφία ακόμα κι όταν ήμουν στην μειοψηφία . Αλλά κι όταν ακόμα ένοιωσα πως αυτή η υποταγή μου ,ερχόταν σε αντίθεση με τις αρχές μου , με τις αρχές που είχα ταχθεί να υπηρετώ , σιωπηλά και χωρίς τυμπανοκρουσίες και κυρίως χωρίς να δίνω μάχη να κερδίσω συμπαραστάτες , αποχώρησα . 

Λοιπόν , ας ηττηθήκαμε , δεν έχουμε παρά να ξαναρχίσουμε από την αρχή . Και , ευτυχώς , το μάλλον μικρό διάλειμμα που μας δίνεται ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη πράξη του κινήματος , μας προσφέρει το χρόνο για μια πολύ αναγκαία εργασία : να μελετήσουμε τις αιτίες που έφεραν αναγκαία (...) την ήττα . Αιτίες που δεν πρέπει να αναζητηθούν στις τυχαίες προσπάθειες , στα ταλέντα , στα λάθη , τις πλάνες ή τις προδοσίες κάποιων ηγετών , αλλά στη γενική κοινωνική κατάσταση και στους όρους ύπαρξης καθενός ...Οταν ερευνάς για τις αιτίες της αποτυχίας πέφτεις συνεχώς πάνω στην έτοιμη απάντηση ότι ήταν ο Τάδε πολίτης που πρόδωσε τον λαό . Απάντηση που μπορεί να αληθεύει ή όχι , ανάλογα με τις περιστάσεις , αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξηγήσει οτιδήποτε ...Και πόσο φτωχές ελπίδες έχει ένα πολιτικό κόμμα που όλο κι όλο το απόθεμά του συνίσταται στη γνώση του μεμονωμένου γεγονότος , ότι αυτός ή αυτό ο πολίτης είναι αναξιόπιστος .

(Φ. Ενγκελς , "Επανάσταση και Αντεπανάσταση στη Γερμανία" )