Τις τελευταίες μέρες , διαβάζω την "αυτοβιογραφία" του Μάρκου Βαμβακάρη (και κανα δυό άλλα βιβλιαράκια ) και μέσα στους στόχους μου , είναι να μεταφέρω στο ημερολόγιό μου , κάποια αποσπάσματα , όχι τίποτα άλλο , αλλά για να "σώσω" από τυχόν νοικοκυρέματα της Κυρίας Χ. Ετσι και σήμερα κι αφού ο καιρός βοηθούσε , έλεγα να συμπληρώσω κάτι από όσα έχει καταγράψει ο Μάρκος .
Ομως , όλα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες στην πολιτική σκηνή , μου ανέτρεψαν τα σχέδια .
Μάρκο , περίμενε !
Κάνω πολύ μεγάλες προσπάθειες να βάλλω σε τάξη τις σκέψεις μου κι όλο αυτό το σκηνικό εκτός από την απογοήτευση , έχει αρχίσει και με κουράζει .
Η απογοήτευση , να διευκρινίσω , κρίνοντας από τον εαυτό μου , μπορεί εύκολα να "πάρει" δρόμο . Η κούραση όμως ; Τα χρόνια περνάνε , μην το ξεχνάμε !
Αυτό που χαίρομαι , είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι , μυαλά , που πραγματικά , μόλις ξεφυλλίσω τις σελίδες τους , "φεύγω" απ' την μιζέρια και επειδή μάλλον δεν τους το έχω πεί , αλλά το λέω τώρα , αυτόματα , τους δημιουργώ την υποχρέωση , να γίνουν πιό ταχτικοί στο γράψιμο , ακόμα περισσότερο δηλαδή , όχι τίποτα άλλο , αλλά για να μην μάθουν κάποια μέρα , πως τον φίλο τους τον κυρ ΑΜ , τον δέσανε με κείνη την περίεργη άσπρη μπλούζα .
Τ' άκουσες Αλέκα κι εσείς Κατερίνα και Dame ;
Τα 'χω λοιπόν με όσα γίνονται εκεί στην συνασπισμένη αριστερά κι ας μου πεί κάποιος ότι έχω άδικο και φυσικά μην τολμήσει κανείς να μου πεί , φίλε άλλαξε ομάδα για να δείς άσπρη μέρα .
Είπαμε , ομάδα και ιδεολογία , δεν αλλάζουμε , τι να κάνω !
Αλλά ρε παιδί μου , πως να το κάνουμε , έχουμε καταντήσει σαν αυτό που λένε , "μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε" . Για να μην πω το άλλο το χειρότερο που λένε οι γυναίκες της γειτονιάς όταν περνά από μπροστά τους η μεγαλοκοπέλα , "καλή , χρυσή , άγια , αλλά άτυχη" . Γιατί έτσι θα καταντήσει αυτή , η συνασπισμένη αριστερά δηλαδή .
Ισως κάποιοι μου πουν , "ρε φίλε , από πίττα που δεν τρως , τι σε μέλλει κι αν καείς ΄" .
Α όλα κι όλα , εδώ δεν ισχύει αυτό που λένε "ααααααα η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά" , αλλά αυτό που δεν το λέει κανείς , αλλά το έχει στο μυαλό του . Μάγκες θα πέσει ξύλο κι επειδή είμαστε πολιτισμένοι , πλακωθείτε εσείς κι άμα δείτε την ψήφο σας , σφυράτε μου κλέφτικα .
Δεν θα έλεγα πως είμαι υπέρμαχος της ενότητας . Για ποιά ενότητα άλλωστε να μιλήσουμε , αφού αλλού βαράει ο ένας κι αλλού βαράει ο άλλος .
Αλλά , πως να πάει ρε σύντροφοι έτσι μπροστά η βάρκα ,αφού ο ένας λέει "φέροσσον" κι ο άλλος "ανάκρουσον" ;
Να έχουν όμως στο μυαλό τους , κι επειδή όπως λένε , τους έτσουξε κάποια στιγμή που βρέθηκαν έξω από το "μαγαζί" της πλατείας Συντάγματος , πως ο κοσμάκης , ο λαουτζίκος , οι μισθωτοί εργαζόμενοι , δεν το έχουν σε τίποτα να τους στείλουν εκτός γηπέδου και τότε να δούμε "παγκίτες" μου , πως θα παίζετε μπάλα , πως θα βγάζετε το ψωμάκι σας .
Τ' ακούσατε εσείς ανανεωτικοί ; εεεε κι εσείς του αριστερού πνεύματος και δόγματος ;
Συντροφάκια μου , σηκωθείτε απ τις sato καρεκλίτσες σας κι έλατε κάτω στο τερεν να δείτε τι παίζει και πως παίζει ο λαουτζίκος κι ο μισθωμένος .
Να έχετε πάντα στο μυαλό σας και να μην το ξεχνάτε , πως ο λαουτζίκος , ο μισθωμένος , όταν θα δεί πως δεν προχωράει το "πράγμα" , θα αποφασίσει να αυτοοργανωθεί , θα βρεί νέους ηγέτες , άφθαρτους , μακριά από ίντριγκες και λοβιτούρες , ναι λοβιτούρες και σας θα σας στείλει σπιτάκι σας , ούτε καν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας .
Το άσμα που ακολουθεί , συμβολικόν εντελώς , σας το χαρίζω γι απόψε κι αν προλάβω θα γράψω κάτι τις για τον Μάρκο !
ακολουθούν και οι στίχοι :
Στίχοι: Ἀντρῖκος Βέττας
Μουσική: Θόδωρος Θεοδωρίδης
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Θέλω νὰ πάρω τὰ βουνὰ καὶ τοὺς κρημνώδεις βράχους,νὰ ἀποφύγω λογισμούς, φρικτοὺς πολυτάραχους·
νά ῾χω θηρία συντροφιά, καὶ βράχους κατοικία,
γιατὶ ἡ καρδιά μου μαύρισε στοῦ κόσμου τὴν κακία.
Καλύτερα στὴν ἐρημιά, μακρὰν τῆς κοινωνίας,
παρὰ χειλέων γέλωτες, νά ῾ναι πληγαὶ καρδίας.
Καὶ νὰ μὴν βλέπω τὰ ἄγρια πάθη τῆς κοινωνίας
καὶ νὰ διάγω ἄλαλος καὶ φίλος τῆς ἀγνοίας·
Νά ῾χω ἀδέλφια λέοντας καὶ τίγρεις καὶ παρδάλεις
καὶ βράχους ὡς ἀντίτυπα τῆς μητρικῆς ἀγκάλης.
Δὲν θέλω ὡς ἠθοποιὸς στὸν κόσμο γιὰ νὰ ζήσω,
κάλλιο ἄλαλος στὴν ἐρημιά, τὰ μάτια μου νὰ κλείσω·
κι ἅμα θὰ βλέπω ἄνθρωπο, θὰ φεύγω πρὸς τὰ πίσω,
δὲν θέλω οὔτε νὰ ἰδῶ, οὔτε νὰ τοῦ μιλήσω.
2 σχόλια:
Αγαπητέ ‘’ΑΜ’’ δυστυχώς το πρόβλημα της αριστεράς είναι περισσότερο ιατρικό και λιγότερο πολιτικό. Μου αρέσει ο τρόπος προσεγγισεις του θέματος με τα στιχάκια το κάνω και εγώ συχνά. Η αριστερά τελικά είναι ένας ιδανικός και ανάξιος εραστής όπως λέει και το γνωστό άσμα.
Καλό βράδυ Δημήτρης
Πες το ψέμματα! Έτσι μου ΄ρχεται και μένα -όχι ότι δεν το κάνω δηλαδή-... πολύ μου άρεσε η φράση σου περί καθόδου στο "τερέν" αν και κάτι μου λέει ότι θα διαπραγματεύονταν τον αγώνα σε σχέση με την ένταση του ανέμου και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις του στο δίχτυ και στη ρακέτα, η οποία συν τοις άλλοις επειδή είναι γυναίκα θα πρέπει να εξετασθεί μέσα από διαφορετικό πρίσμα. Όσο για τον αέρα μάλλον θα κριθεί αυστηρά ως μη κινηματικός τύπος... ντελίριο έ; πολύ πιθανό όμως κύριε "α.μ.". Τι λες;
Σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις αναφορές σου
Δημοσίευση σχολίου