Από που αντλείς την έμπνευσή σου , συμπαθή μου καλλιτέχνη ?

Είχε ακουστεί πολύ καλό στ' αυτιά μου και έκανα τ' αδύνατα , δυνατά για να είμαι εκεί . Ήταν κι από τις λίγες μέρες , που η τύχη ήταν με το μέρος μου κι έτσι από πολύ νωρίς σχετικά , βρέθηκα να ανεβαίνω τα σκαλιά που οδηγούσαν στο πατάρι του "Ιανού" .

Ο λόγος γίνετε για την εκδήλωση που είχε οργανώσει την περασμένη Τετάρτη ο ρ/σ "105.5 στο κόκκινο" και είχε σαν θέμα : " Υπάρχει πολιτικό τραγούδι σήμερα κι αν ναι , ποιοι είναι οι εκφραστές του ;".

Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες , για το τι ειπώθηκε / ακούστηκε σ' αυτή την συζήτηση , όλα αυτά θα τα βρείτε με ικανοποιητική ακρίβεια , εδώ αλλά και εδώ .

Το μόνο που θέλω , είναι ν' αφήσω κάποιες σκέψεις , ελπίζοντας , πως κάποια στιγμή , θα μου δοθεί η ευκαιρία να της αναθεωρήσω .

Η κρίση κι όχι αυτή που ζούμε τώρα , αλλά αυτή που υπάρχει ανάμεσα μας τα τελευταία είκοσι χρόνια σχεδόν , έχει "μαγαρίσει" τα πάντα . Το βλέπουμε , το ζούμε , το έχουμε νοιώσει αν μη τι άλλο , πολύ καλά . Είμαστε σίγουροι , πως είναι εδώ . Αυτή η κρίση , δεν θα μπορούσε να μην αγγίξει και την συμπαθή τάξη των καλλιτεχνών κι αυτό φαίνεται , μπορεί εύκολα να το διακρίνει κανείς , μέσα από το έργο τους . 

Αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία , που την ονομάζουμε "πολιτικό τραγούδι" , την έχει πλήξει θα έλεγα , στο μέγιστο βαθμό , αν θα μπορούσαμε να "στήσουμε" μια κλίμακα μέτρησης . Σίγουρα υπάρχουν νέοι άνθρωποι / δημιουργοί , που έχουν να δείξουν αξιόλογα έργα σχετικά με το πολιτικό τραγούδι , αλλά είμαι βέβαιος , πως κι αυτούς θα τους καταπιεί το σύστημα , όπως ήδη έχει κάνει με τους περισσότερους από τους εν ζωή , "πολιτικούς" καλλιτέχνες .

Είμαι πεισμένος , ότι οι καλλιτέχνες , είναι μια ευαίσθητη , ειδική κατηγορία και σαν τέτοια την αντιμετωπίζω , όμως , πόσο ευαίσθητος μπορώ να είμαι κι εγώ , ώστε να αντιμετωπίσω με μετριοπάθεια την δική τους αναισθησία ;

Μόνο την χρονιά που μας φεύγει σε λίγους μήνες , είδαμε , το εισόδημα αλλά και βασικές κατακτήσεις δεκαετιών , των μισθωτών , να "ξεσκίζετε" , από τους Ευρωπαίους συμμάχους και τα ντόπια τσιράκια του ΔΝΤ . Εγιναν , δεκάδες κινητοποιήσεις , μερικές βάφτηκαν και με αίμα (υπόθεση Marfin) και δεν μπόρεσα να διακρίνω ούτε έναν  "πολιτικό καλλιτέχνη" , στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης των αυτονόητων . Δεν συζητάω για την διεκδίκηση . Βέβαιως , δίπλα σ' αυτούς , μπορεί ο καθένας μας , να προσθέσει οποιαδήποτε κατηγορία καλλιτέχνη !

Δεν θέλω να αναζητήσω την αιτία της αποχής , είναι πολύ εύκολο να την βρεί κανείς , ξεφυλλίζοντας τους "κλασσικούς" , αλλά , θα σταθώ στο ερώτημα , συμπέρασμα , τοποθέτηση μου , όπως θέλετε χαρακτηρίστε το . Δεν εμπνέονται πια ; Επαψαν να υπάρχουν ερεθίσματα ; Εχουν κλειστεί σε χρυσά κλουβιά από ιστορικές παρτιτούρες και απλά παρακολουθούν αφ΄υψηλού ;

Η δυστυχία του ξυλοκοπημένου μετανάστη , η ανεργία του νέου και η απόλυση του λίγο πριν την σύνταξη ξεζουμισμένου μισθωτού , δεν τους εμπνέει ; Τι μπορεί να είναι αυτό , που θα τους ταρακουνήσει , ώστε , να βρεθούν και να παίζουν ώρες ατελείωτες , ποτίζοντας με ιδρώτα , τις χορδές και τα τάστρα των χρυσών μουσικών οργάνων τους , μπροστά σε πεινασμένους , άνεργους , εξαθλιωμένους μετανάστες , δαρμένους σπουδαστές ;

Αν δεν δουν τα μάτια αυτών των ανθρώπων , το μόνο που θα μένει για να τους κάνει να φέρουν τον τίτλο (δικό μου εφεύρημα) του πολιτικού καλλιτέχνη , θα είναι ο "πρότερος έντιμος καλλιτεχνικός βίος" !

Αν δεν δουν τα μάτια αυτών των ανθρώπων , το μόνο που θα μένει για να τους κάνει να φέρουν τον τίτλο (δικό μου εφεύρημα) του πολιτικού καλλιτέχνη , θα είναι , να μαζεύονται συντροφιές - συντροφιές , στα καλλιτεχνικά τους στέκια και να συζητάνε για το αν "...η τέχνη πρέπει να αντανακλά σαν τον καθρέπτη..." !

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι

... τους προβολείς

 στήσε

άπλετο φως στη ράμπα να πέφτει,

η δράση 

να κυλάει 

να παρασέρνεται στη δίνη ,

η τέχνη 

δεν πρέπει 

να αντανακλά σαν τον καθρέπτη ,

ΜΑ ΣΑΝ ΦΑΚΟΣ 

ΝΑ ΜΕΓΕΘΥΝΕΙ ...