Το ένταλμα σύλληψης και οι απλήρωτοι ναυτεργάτες .

Αυτές οι μέρες , που προηγούνται των γιορτών , μερικές φορές σκέφτομαι , πως καλλίτερα να μην υπάρχουν . Θα μου πείς και πως θα γίνει αυτό . Δεν μπορώ να δώσω λύση ακόμα και σ' αυτό το "πρόβλημα" , θα σου απαντούσα αυτάρεσκα , αν τόλμαγες και μου πέταγες την απορία κατάμουτρα . Μία λύση που πρόχειρα σκέφτομαι , είναι , να "πηγαίνουμε" στην αργία , στα ξαφνικά , έτσι "μπαμ και κάτω" . Να ξημερώνει και πριν ξεκινήσουμε για την δουλειά μας ή το σχολείο ή ότι άλλο κάνουμε , να βλέπουμε το ημερολόγιο και να καταλαβαίνουμε πως είναι αργία , οπότε επιστροφή στο κρεβάτι .

Τέτοια πράγματα βέβαια , δεν γίνονται ούτε στα καλλίτερα έργα επιστημονικής φαντασίας , αλλά τουλάχιστον μπορούμε να τα ονειρευόμαστε , αυτό δεν πρόκειτε να μας το απαγορεύσει κανείς .

Ηθελα , οι τελευταίες σελίδες του ημερολογίου , να είναι πιό χαρωπές , ιλαρές που λένε , μα όσο και να το προσπαθώ , όση καλή διάθεση να έχω , δεν μπορώ να το καταφέρω . 

Ενα γεγονός που συνέβη χτες το μεσημεράκι , με τάραξε τόσο πολύ που ενώ νόμισα πως μέχρι να πέσω στο κρεβάτι για ύπνο , θα το έχω ξεχάσει , αυτό ερχόταν κάθε τόσο και με "τράβαγε από το μανίκι" . Φοβάμαι μάλιστα πως θα περάσουν χρόνια κι αυτό θα είναι κάπου εκεί , για να μου θυμίζει το θλιμμένο πρόσωπο ενός Άγγελου .

___________________________________________________________

Βρισκόμουν στο αυτοκίνητο χτες το μεσημέρι , σταματημένος στο φανάρι μιας πολυσύχναστης διασταύρωσης , σε κάποια λεωφόρο . Απορροφημένος όπως πάντα από τα ραδιοφωνικά ακούσματα και με συχνές καταδύσεις στις σκέψεις μου , δεν πρόσεξα πως έγινε εκείνο το ατύχημα . Μονάχα είδα , κάτω από τις ρόδες ενός τεράστιου φορτηγού , ένα ανθρώπινο σώμα και σχεδόν αμέσως λίγα εκατοστά από τις πίσω ρόδες του ίδιου φορτηγού , ένα παιδικό καροτσάκι .

Ενστικτωδώς , εγκατέλειψα το αυτοκίνητο όπως - όπως και βρέθηκα σε δευτερόλεπτα δίπλα στο καροτσάκι και  αστραπιαία το τράβηξα αφού μία άλλη αίσθηση μου , μου έλεγε πως το φορτηγό έκανε προσπάθειες να κινηθεί προς τα πίσω . 

Ουρλιαζα νοιώθοντας το νευρικό μου σύστημα , να είναι σε τέτοια υπερένταση που σίγουρα αν δεν έβλεπα αυτό το "αγγελούδι" να με κοιτάζει τρομαγμένο , δεν θα μπορούσα να ελέγξω καθόλου τον εαυτό μου . 

Ενα δίχρονο σχεδόν κοριτσάκι , μόλις είχε "χάσει" την Γιαγιά του και σαν να είχε καταλάβει το άδικο , έκλαιγε γοερά φωνάζοντας την .

Τα μάτια του , γρήγορα με επανέφεραν στην πραγματικότητα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου , σαν να ήταν το δικό μου παιδί , προσπαθώντας να το ηρεμήσω .

Πέρασαν πολλά λεπτά , μέχρι να αφήσω να μου το πάρουν από την αγκαλιά μου ...

Η εικόνα της άτυχης Γιαγιάς , με σόκαρε ακόμα πιο πολύ ...μα αυτό το βλέμμα , αυτά τα δύο θολά από το κλάμα , γαλανά ματάκια , δεν θα τα ξεχάσω ποτέ . 
___________________________________________________________


UPDATE 

Πριν από καιρό , είχα αφήσει ένα σημείωμα , σχετικά με τους ναυτεργάτες των εταιρειών του Αγούδημου .
Σήμερα και πριν μάθω την τελευταία εξέλιξη , ο δρόμος με έφερε και πέρασα από το λιμάνι του Πειραιά και κοντοστάθηκα δίπλα από το λιμεναρχείο , κοντά στο κτίριο του ΟΛΠ κοιτάζοντας τα φαντάσματα του Αγούδημου .
Εστεκαν με τις μπουκαπόρτες τους ανοικτές , χωρίς να φαίνεται κανένα ίχνος ζωής .
Ζωή , που μερικούς μήνες πριν , έφερνε χρήματα στα συρτάρια του εφοπλιστή . Γιατί έφερνε , αυτό δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί , αφού όλοι οι ταξιδιώτες πλήρωναν κανονικά το ακριβό εισιτήριο τους .
Δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση , αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή , άκουσα από το ραδιόφωνο , πως έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης κατά του εφοπλιστή και του νόμιμου εκπροσώπου της εταιρείας , για την μη καταβολή νόμιμων απαιτήσεων 11 εργαζομένων .
Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση , γιατί είναι μόνο 11 οι εργαζόμενοι ! Το παρακάμπτω όμως προς το παρών .
Διαβάζα πριν από λίγο στο site του "Βήματος" , πως ο εφοπλιστής ακόμα δεν έχει συλληφθεί και ρωτάω ο αφελής :
Αν οι αρχές , οι υπεύθυνες αρχές , ο πολιτικός τους προιστάμενος , ο Υπ.Προ.Πο., ήθελαν να τον συλλάβουν κι αυτόν και τον εκπρόσωπο του , δεν είχαν , παρά αντί να δώσουν την είδηση στα ΜΜΕ , να τρέξουν σπίτι τους και να προχωρήσουν σε όλες τις νόμιμες ενέργειες . 
Προφανώς δεν ήθελαν , προφανέστατα τον προστάτεψαν .
Αλλη μία φορά , το κράτος , η πολιτεία , η κυβέρνηση και τώρα αυτή είναι σοσιαλιστική , δεν μπόρεσε να προστατέψει όχι μόνο το κύρος της , αλλά ούτε καν τους εργαζόμενους που η ίδια έκρινε , δια της δικαιοσύνης , πως αδικήθηκαν . 
Μέσα από αυτό το σημείωμα , ήθελα να προτείνω κι επειδή η αλληλεγγύη είναι το πιό σοβαρό όπλο των εργαζομένων , να οργανώσουμε ένα κίνημα αλληλεγγύης στους συνάδελφους ναυτεργάτες .
Πως , με ποιό τρόπο και τι μπορούμε να κάνουμε ;
Πρώτα απ' όλα , μεταφέροντας την είδηση όσο γίνετε σε περισσότερους φίλους και γνωστούς . Στην συνέχεια , γράφοντας κάποιο σημείωμα στο blog μας . Ακόμα μπορούμε να ζητήσουμε από γνωστούς φίλους δημοσιογράφους , να "σηκώσουν" το θέμα . Μετά , σε συνεννόηση μεταξύ μας (τα mail μας είναι γνωστά) , προτείνω , κάποια μέρα , πριν την πρωτοχρονιά , μιά ομάδα από μας , αν είναι δυνατόν και όλοι μας , να πάμε να τους δούμε , να τους μιλήσουμε , να σταθούμε δίπλα τους έστω και για λίγο , να τους κάνουμε να νοιώσουν , πως ο αγώνας τους για την δουλειά , είναι και δικός μας . Μπορούμε ακόμα , μέσα από κάποιο κείμενο που θα συντάξουμε και θα έχει την μορφή ψηφίσματος , να απαιτήσουμε από την ΓΣΕΕ , αν έχει ακόμα ίχνος αξιοπρέπειας , να μπεί μπροστά , αφού δεν βλέπω ούτε το ΕΚΠ , ούτε τα πρωτοβάθμια άλλα σωματεία να παίρνουν "μπρος". Να ζητήσουμε από το σωματείο στο οποίο ανήκουμε , να αναλάβει δράση !
Να κάνουμε κάτι ρε γαμώτο !
Εχω περάσει κι εγώ Χριστούγεννα άνεργος και απλήρωτος και είναι ότι χειρότερο μπορείτε να φανταστείτε .