Philips portable μοντέλο του '50

Καλά το λένε , "ενός κακού , μύρια έπονται" , μόνο που δεν ξέρω αν είναι κακό ή καλό , αυτό που μου συμβαίνει . Καλό δεν πρέπει να είναι , μάλλον , γιατί θυμάμαι τον Πατέρα μου , στο τέλος , να θυμάται πράγματα , καταστάσεις , γεγονότα , που για χρόνια είχε θαμμένα στο μυαλό του . Αυτό βέβαια , δεν σημαίνει , πως είμαι σ' εκείνη την ηλικιακή φάση , που "πνέω τα λοίσθια" , ίσα - ίσα , είπαμε , εδώ και μέρες τώρα , διαθέτω και ISO και πιστοποιητικό από τον νηογνώμονα , αλλά να , συνειρμούς κάνω και τίποτα άλλο . 

Όλα ξεκίνησαν , όταν η κυρία Χ. , μ' έπεισε να μεταφέρω τον υπολογιστή κι όλα τα συμπράγκαλα , σε άλλο χώρο , απελευθερώνοντας έτσι την μικρή κρεβατοκάμαρα και δίνοντας μου την αίσθηση , πως στον καινούργιο χώρο , θα είχα το απόλυτο κουμάντο εγώ και την ευθύνη φυσικά . Αμ δε ! Η κυρία Χ. , δεν λέω , καλή , χρυσή , άγια , αλλά σαν την σκούπα Hoover τρυπώνει παντού !!! Αλλά αυτό δεν θα το αναλύσω σήμερα , θα το κρατήσω για μια άλλη φορά , μιας και θα χρειαστούν πολλλές*  σελίδες . 
Ηρθαν τα πάνω - κάτω λοιπόν . Ολα ανακατεύτηκαν και έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια , να μπουν σε μιά σειρά , τουλάχιστον τα απολύτως απαραίτητα , αυτά τα βιβλία , χαρτιά και αντικείμενα που θα μου είναι σε καθημερινή χρήση και θέλω να είναι δίπλα μου , ακόμα κι αν δεν τ' αγγίξω για μέρες ή δεν ξέρω κι εγώ για πόσο καιρό ακόμα** .

Μέσα σ' όλα αυτά , βρήκα κι αυτό ...

Μιά ζωγραφιά . Μιά ζωγραφιά , που κοιτάζοντάς την τώρα με προσοχή ,αναγνωρίζω το πρώτο σπίτι μας στην Αθήνα με τα κεραμίδια , την βρύση που υπήρχε στην αυλή στο πίσω μέρος του σπιτιού και την μεγάλη μουριά εκεί δίπλα . Πόσες σκανταλιές*** είχαν γίνει σε εκείνη την μουριά από κάτω , αν υπάρχει ακόμα και αν υπήρχε τρόπος δηλαδή , θα μπορούσε να μας πεί πολλές ιστορίες . Θυμάμαι ακόμα και πολύ καλά μάλιστα , τα χρωματιστά μολύβια που πάντα ζήταγα ή σωστότερα απαιτούσα να μουν αγοράζουν . Eberhard Faber , εξάδα , σε μικρό μέγεθος , στη χαρτονένια συσκευασία .

Σ' αυτό το σπίτι , μείναμε πολλά χρόνια , μέχρι που τέλειωσα και το δημοτικό σχολείο . Ηταν η πιό όμορφη γειτονιά που περάσαμε . Αναστασίου Θεοδωρίδη 9 , ακόμα θυμάμαι την διεύθυνση . 

Χρόνια , που σήμερα κοιτάζοντας τα , λες πως κρύβουν μια ομορφιά , αλλά πάντα συγκρίνοντάς τα , με το σήμερα . Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά . Θα έλεγα σήμερα , πως το χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής , ήταν η προσπάθεια προσαρμογής στα ελληνικά δεδομένα , στα δικά μου , αλλά κυρίως του Πατέρα και της Μάνας μου , αφού γι' αυτούς σίγουρα θα ήταν πιο δύσκολο . Σήμερα και μετά από τόσα χρόνια , λέω με σιγουριά , πως και οι δυό τους , δεν προσαρμόστηκαν ποτέ .

Μιάς και "ξέθαψα" από το "χρονοντούλαπο" της ιστορίας (πολύ ΠΑΣΟΚ , μου κάνει αυτό) , την ζωγραφιά , να εξομολογηθώ εδώ , δημοσίως , πως ο "εκκολαπτόμενος"  ζωγράφος , πιτσιρικάς , ήταν μεγάλο "ζωντόβολο" κι όταν μεγάλωσε βέβαια , αλλά δεν είναι της στιγμής να ανοίξω άλλο κεφάλαιο .

Από τις πρώτες ηλεκτρικές συσκευές , που μπήκαν στο σπίτι με τα κεραμίδια , ήταν ένα ραδιόφωνο . Νομίζω πως ήταν και η μοναδική ηλεκτρική συσκευή . Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ψυγείο , αυτό ήρθε πολύ αργότερα , ούτε φυσικά ηλεκτρική κουζίνα . Ολα μαγειρεύονταν στην "μαγική" γκαζιέρα κι αργότερα στο "πετρογκαζ" !

  

Εψαξα πολύ όλο το πρωί να βρω μιά φωτογραφία του . Βρίσκεις τα πάντα εδώ μέσα ! Ακριβώς το ίδιο !!! Philips , portable , μοντέλο του '50 . Είχε έρθει από την Αίγυπτο . Δώρο γάμου ήταν , της Γιαγιάς μου στα νιόπαντρα παιδιά της . 

Τι περίεργα παιγνίδια σου παίζει η ζωή . Απ' αυτό το ραδιόφωνο , ο Πατέρας μου , όσο ήταν στην Αίγυπτο , άκουγε την "φωνή της Ελλάδας" κι όταν ήρθε στην Ελλάδα , άκουγε μονίμως Κάιρο !!! Τον θυμάμαι με τις ώρες , τα βράδια κυρίως , να απλώνει την συρμάτινη του κεραία και να συντονίζει την βελόνα στο Κάιρο και να ακούει συχνά αμίλητος , πότε πότε κουνώντας το κεφάλι του , την αγαπημένη του ...

Αυτό το ραδιόφωνο , δεν "έζησε" πολύ . Επεσε θύμα της περιέργειας του μικρού "καλλιτέχνη" . Ηθελε ντε και καλά , να ανακαλύψει , που στα κομμάτια χώραγαν σ' ένα μικρό κουτάκι τόσοι άνθρωποι , ήθελε οπωσδήποτε , να τραβήξει από το χέρι την "θεία Λένα" και να του λέει όλη την μέρα και κατ' αποκλειστικότητα , παραμύθια . Δεν άντεξε ...

Τι θυμήθηκα κι απόψε ...,

αλλά δεν φταίω εγώ . Η μετακόμιση φταίει !!!

* πολλλές έτσι με τρία λάμδα , για να τονίσω το μέγεθος !

** κι εσείς κυρία "dame31" , μην με πείτε ξανά "ρακοσυλλέκτη" γιατί θα σας απαντήσω :)

*** ε καλά , ποιό παιδί δεν έκανε σκανταλιές . Θα περιγράψω μερικές , όταν και άμα τις θυμηθώ :)