Δυό γράμματα που τα χωρίζει ο χρόνος ...

Όλα τα είχε πολύ προσεκτικά φυλαγμένα . Άλλα σε ζελατίνες , πολλά μέσα σε φακέλους για να μην τα διαπερνά το φως του ήλιου και τα αδιάκριτα βλέμματα ίσως . Κατά καιρούς , τα ξέχωνε από το όμορφο ξύλινο ντουλάπι με τον περίεργο καπλαμά , ενθύμιο κι αυτός μιας άλλης εποχής , τα αράδιαζε μπροστά του , κατέβαζε τα γυαλιά του τόσο χαμηλά , που απορούσα κι εγώ , αν ήθελε να τα διαβάσει πάλι ή απλά να τα "ψηλαφίσει" ή ακόμα να μυρίσει εκείνη την περίεργη μυρωδιά που αναδύουν τα χαρτιά αυτά . 

Σε πολύ μικρή ηλικία τον είχε χάσει , νομίζω ήταν δεν ήταν έξη χρονών . Την Μητέρα του πολύ νωρίτερα κι έτσι κάθε τι που ήταν , ανήκε στον Πατέρα του , ήταν σαν το εικόνισμα του πιστού , που το φυλάει σε μέρος μακριά από κάθε τι που θα μπορούσε να το ενοχλήσει .

Καιρό πολύ ήθελα να γράψω γι' αυτούς , μα δεν μου είναι εύκολο . Οι σκέψεις μου είναι τόσο σκόρπιες που δυσκολεύομαι πάρα πολύ να τις βάλλω σε τάξη . Ίσως να μην έχει και νόημα τώρα πια . Καλλίτερα να μείνω σε σκόρπιες καταγραφές ...

Καταγράφω δύο ερωτικές επιστολές σήμερα . Την δεύτερη , την αυθεντική , που είχε και αποστολέα αλλά και παραλήπτη κανονικό , ήθελα από καιρό να την αφήσω εδώ , στο ημερολόγιο , μα δεν ήθελα έτσι σκέτα να γίνει . Έψαχνα μια αφορμή , κάποιον λόγο . Όχι πως τον βρήκα , μα φοβήθηκα , μήπως μείνει πίσω και ξεχαστεί πάλι .

Η πρώτη επιστολή , είναι φανταστική . Είναι του Τζοναθαν Λέθεμ και είναι η πρώτη από μια σειρά άλλες , που περιλαμβάνετε στο "Αγάπης Γράμματα" που διάβασα πρόσφατα . Είναι η πιο περίεργη και πρωτότυπη που διάβασα και αυτήν διάλεξα .

___________________________________________________________

Αγαπητή Γ(η),

σου γράφω για να σου πω να παραδοθείς . Μπορεί να είσαι ήδη νικήτρια , το είδος του νικητή που νικά χάνοντας , ξαπλώνοντας ανάσκελα και δείχνοντας μου τα μαλακά σου , αφήνοντας με να γαργαλίσω και να γλείψω και να μυρίσω τα ικετευτικά  ζωτικά σου όργανα . Για να το θέσω πιο κατηγορηματικά : ΠΑΡΑΔΩΣΟΥ . Δεν έχεις καμιά ελπίδα . Η αντίσταση είναι μάταιη , η ματαιότητα είναι ανθεκτική , η απροθυμία είναι φιλάρεσκη , η παράδοση είναι ελευθερία . Σ' αγαπώ και είμαι καλύτερός σου από κάθε άποψη : σπουδαιότερος , μεγαλύτερος , λαμπρότερος , ενδοξότερος , πιο γελοίος , ενεργητικός , ταχύτερος στους αγώνες δρόμου και στην αναλογική σύνδεση στο ιντερνετ , πιο πεινασμένος , πιο πλούσιος σε ερωτισμό και φλόγα , καλύτερα εφοδιασμένος με πνεύμα και οπλισμό . Είμαι ψηλότερος από σένα και μπορώ να σε περικυκλώσω με τη λάγνα γλώσσα μου . Παραδέξου το και παραδέξου με . Ανοίγοντας το φάκελο , έγινες η εκλεκτή : ανάμεσα στα εκατομμύρια τρισεκατομμυρίων αμοιβαδοειδών όντων , αποσπάστηκες από την γαλαξιακή παραλία όπως μια αχιβάδα από έναν θεό . Κάτι μέσα σου έλαμψε για μια στιγμή (σχεδόν απίθανο να επηρεάσει το ελάχιστο την τάξη των πραγμάτων) , είναι εξωφρενικό το ότι να σε προσέξει κάποιος σαν εμένα στριμώχτηκε , άγνωστο πως , στην ημερήσια διάταξή του . Όμως μου κίνησες το ενδιαφέρον - μην ρωτάς γιατί , είναι σχεδόν τυχαίο , σαν λαχείο . Δεν θα καταφέρεις ωστόσο ποτά να ξοδέψεις τον πλούτο της αγάπης μου , να τον σπαταλήσεις και να τον χαραμίσεις , έτσι κακότυχη τυχερή του λαχείου που είσαι . Όσο κι αν προσπαθήσεις , δεν θα κατορθώσεις να τον ξοδέψεις ούτε σε μια ντουζίνα σπάταλες ζωές . Το βλέμμα μου καρφώθηκε επάνω σου  σε μια στιγμή αδυναμίας , κι άλλο κανένα βλέμμα δεν θα δεις . Είμαι ένα οικοδόμημα , ένα αίνιγμα , για κάποια σαν εσένα , η επιστήμη μου είναι σαν μαγεία . Μην καθυστερείς , δράσε τώρα , παραδώσου . Σε επέλεξε ένα ανώτερο ον από έναν άλλο κόσμο για να εκτοξευθείς πάνω από το ξεπεσμένο σου είδος και να γίνεις σύντροφός μου , να καθίσεις στον άδειο θρόνο πλάι μου ( μόνο και μόνο γιατί δεν είχα ξαναμπεί στον κόπο να ρίξω μια ματιά στο πλάι και να πάρω είδηση πως υπήρχε εκεί ένα κάθισμα - ώσπου κατά κάποιο τρόπο να πέσει το βλέμμα μου πάνω σου ) , όπου κανένας από τους ζαρωμένους  με δουλοπρέπεια ομοίους σου δεν έχει ποτέ βρεθεί . Είσαι ανάξια αλλά θα αποκτήσεις αξία χάρη στην επιδοκιμασία της προσοχής μου . Σ' το ξαναλέω , είμαι ανώτερός σου . Είσαι φανταχτερή , στατική , μια μαργαρίτα , μια φυσαλίδα σαμπάνιας που έσκασε στο κεφάλι μου κι ούτε που ξέρω γιατί σε θέλω και καλλίτερα να μην με κάνεις να το ξανασκεφτώ . Όπως θα δεις , έχω προεξοφλήσει την απάντησή σου και σου την έχω επισυνάψει (βλέπε συνημμένα παρακάτω ) . Είναι ασθενική και αστεία , αδύναμη και αγαπησιάρικη , και έχεις ήδη αναφωνήσει "ναι , πάρε με , ναι , πως να σου αντισταθώ , ναι παραδίνομαι , ναι " . Γι' αυτό κάνε όπως σου λέω . Το έχεις ήδη κάνει , είσαι στην αγκαλιά μου σαν μωρό , σαν προστατευμένη μου , σαν κύκνος . Παραδώσου , παραδόθηκες ήδη , είσαι δική μου .

                                                                                                                       Με αγάπη,

                                                                                                                          Α(ρης)

________________________________________________________________________

                             " ... Ψυχή μου Ιουλίτσα μου !
                               σε φιλώ μακρόθεν ."


                                                                                       εις Βόλον!


                 ................................................................................




εγώ ως γνωρίζεις σε γλυκοασπάζομαι εκ βάθους της ψυχής μου 
                      ο αγαπών σε 


 Αλεξ . Γ. Μορ......

Κουβεντιάζαμε προχτές το βράδυ για τα αγαπημένα πρόσωπα . Εχουμε ένα σωρό ιστορίες να διηγηθούμε γι αυτά . Οσες μάθαμε , όσες θυμόμαστε . Εγώ , αυτό το πρόσωπο δεν το γνώρισα ποτέ , παραμόνο από λιγοστές φωτογραφίες . Είναι όμως δικό μου , έχω την αποκλειστικότητα στην αγάπη του , όπου και να είναι , είμαι σίγουρος γι' αυτό .

Χαρίζω αυτή την σελίδα σε δύο αγαπημένες φίλες . Σε μία που πέρσι πρώτη είδε αυτή την επιστολή και σε μία άλλη που της την έταξα .

Να είναι πάντα καλά ....