Στέκομαι με το πόδι σε ετοιμότητα . Παίζει ανάμεσα στο συμπλέκτη και στο γκάζι , λες και είναι αυτός ο τρόπος για να μπορέσω να αποφύγω το βλέμμα τους . Μα δεν γίνετε . Όσο αδιάφορα κι αν κοιτάζω γύρω μου , ψάχνοντας κάτι που δεν ξέρω τι , όσο αμήχανα κι αν ανάβω το τσιγάρο , με κάποια άλλα μάτια , τους βλέπω εκεί . Άλλες φορές να στέκονται και να με κοιτάνε παρακλητικά , σπρώχνοντας με το λιπόσαρκο σκούρο τους χέρι , ένα πακέτο χαρτομάντιλα , άλλες φορές εκλιπαρώντας για ένα γρήγορο καθάρισμα στα τζάμια του αυτοκινήτου , κολλώντας ένα μάτσο πολύχρωμα λουλούδια που στάζουν ...
Ντρέπομαι να τους αντικρίσω . Τα καθαρά μου ρούχα , τα ερμητικά κλειστά και θολά συνάμα παράθυρα , το ποτήρι με τον ξεχασμένο καφέ και το κουλούρι στην άλλη άκρη του καθίσματος , φαντάζουν πλούτος γι' αυτούς .
Σαράντα μέρες σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές . Σαράντα μέρες και δεν ξέρω τι θα τους ξημερώσει αύριο . Δεν ξέρει κανείς , μόνο ίσως αυτοί και ο Θεός τους .
Ντρέπομαι ...
Οργίζομαι ...
 |
| Πάνω στο πλοίο που θα τους πήγαινε στη Γη της επαγγελίας. Fairchild , H.P. Greek immigration to the United States New Haven 1911 |
4 σχόλια:
Πολλοί ντρεπόμαστε Αλέκο, γι΄ αυτό που ΔΕΝ κάναμε... Άλλοι βέβαια δεν τρέπονται γι΄ ό,τι έκαναν.. αυτούς πρέπει να "τακτοποιήσουμε" πρώτα!
Ωραίο κείμενο και ωραία φωτογραφία
Ότι να πεις δίκιο έχεις, μα θα το βρεις δεν ξέρω.
Για το σωστό του θέματος να πω , ότι η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του Fairchild H.P. , Greek Immigration to the United States , 1911 .
Κατά τα άλλα , οπωσδήποτε πρέπει να "ταχτοποιηθούν" , το συντομότερο θα έλεγα .
Αλλά αναρωτιέμαι κι αν υπάρξει νεκρός , τότε τι θα λένε όλοι τους ;
Ετσι είναι Λύκε μου , που θα το βρούμε ...
σ' ευχαριστώ για το πέρασμα σου !
Δημοσίευση σχολίου