Σ’ έβλεπα απ’ το μπαλκονάκι, γλυκιά μου,
και σκεφτόμουν πώς να σ’ είχα δικιά μου.
Μα σε είδα ένα βράδυ σε μια Μερσεντές,
έκανες πως ήσουν άλλη και με πλήγωσες.
Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα,
μα πίστεψέ με, είν’ η μόνη μου ελπίδα.
Αν ερχόσουνα μαζί μου, καλή μου,
σκλάβα πια δεν θα σε λέγαν, ψυχή μου.
Όσο σκλαβωμένη θα ’σαι σ’ έναν πονηρό
άλλο τόσο σκλάβος θα ’μαι κι όλο θα πονώ.
Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα,
μα πίστεψέ με, είν’ η μόνη μου ελπίδα.
2 σχόλια:
"Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα,
μα πίστεψέ με, είν’ η μόνη μου ελπίδα".
Κάτι σαν την Αριστερά δηλαδή....
Αμαν βρε Λυκε!!!
Να πω καλυτερο για την Αριστερα;;;;
Ειναι σαν υτα θερινά σινεμά,όλα βλακειες εργα φερνουν αλλά εμεις ουρλιαζουμε να μην κλεισουν...μπας και φερουν και τίποτα που να βλέπετε....
Μην τον ακους εσυ κ. Α.Μ. Εσυ αν ελπιζεις...στην γυνικα τουλάχιστον. Για την Αριστερα τι αν σου πω και εγω; Ταμα,κερί; λαμπαδα; ότι σε φωτισει...
Δημοσίευση σχολίου