Παρασκευή

" Τα δώρα " , Μίλτος Σαχτούρης


Σήμερα φόρεσα ένα
ζεστό κόκκινο αίμα
σήμερα οι άνθρωποι μ’ αγαπούν
μια γυναίκα μού χαμογέλασε
ένα κορίτσι μού χάρισε ένα κοχύλι
ένα παιδί μού χάρισε ένα σφυρί 
Σήμερα γονατίζω στο πεζοδρόμιο
καρφώνω πάνω στις πλάκες
τα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κανείς δεν τρομάζει
όλοι μείναν στις θέσεις που πρόφτασα
είναι όλοι τους δακρυσμένοι
όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες
και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια
στον ουρανό 
Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν
τι κάνει την καρδιά μας καρφώνει;
ναι την καρδιά μας καρφώνει
ώστε λοιπόν είναι ποιητής  

Μίλτος Σαχτούρης, Τα δώρα 

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...από το πιθάρι της Πανδώρας το μόνο δώρο που δεν δόθηκε στους ανθρώπους είναι η Ελπίδα ...για αυτό λένε ότι η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία !! μπορεί όλα να τα χάσουμε αλλά ποτέ την Ελπίδα μας !!
Κ.Τ. , φίλη του blog

Γεφυριστές είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!

Γεφυριστές είπε...

Ξέχασα! Εύχομαι έναν καλύτερο μήνα, τουλάχιστον!!!

ο κυριος αμ είπε...

Ναι , σωστά , "μπορεί όλα να τα χάσουμε , αλλά ποτέ την Ελπίδα μας!!" .
Δεν μπορώ να πω ότι την ελληνική μυθολογία την παίζω στα δάχτυλα , αλλά θεωρώ πολύ εύστοχο το σχόλιο σου φίλη μου κι οφείλω να σε ευχαριστήσω που το έκανες , αφού παράλληλα μου έδωσες την ευκαιρία , να μάθω και κάτι . Η ελληνική μυθολογία , είναι πλούσια σε μύθους και θεότητες , κατάλληλες για κάθε περίσταση . Μία απ' αυτές είναι και η Τύχη . Νομίζω πως έχουν κάποια σχέση με το θέμα που διάλεξα σήμερα , ύστερα από πολλές μέρες απουσίας .
Τίποτα δεν πρέπει να αφεθεί στην Ελπίδα και στην Τύχη , λέγω συμπληρώνοντας σε . Παρακολουθώντας , άλλοτε ενεργά κι άλλοτε από απόσταση , τα όσα γίνονται στην Πλατεία κι αφού πλέον έχουμε κατανοήσει την θέση μας στην κοινωνία , δύο σημαντικές εξίσου υποχρεώσεις έχουμε να αναλάβουμε . Μία και είναι κατανοήτο ασφαλώς , είναι να συνταχθούμε μ' όλους αυτούς που αντιτάσσονται στις επιταγές του καθεστώτος , είτε είναι στην πλατεία , είτε όχι και η άλλη , ίσως και η πιο σοβαρή , να αναλάβουμε δράση αφύπνισης συνειδήσεων κι αυτό γιατί η πλατεία αύριο μπορεί να μην υπάρχει , αλλά η ανάγκη που έκανε τον κόσμο να βρεθεί σ' αυτήν , πρέπει να μετατραπεί σε συνείδηση , συνείδηση ταξική .
Όπως και νάχει , σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και μπορώ να πω , αφύπνισες το ενδιαφέρον μου για την Μυθολογία .
Καλό σ/κ να έχεις