Υποκρισία ή τυχοδιωκτισμός ;

Εδώ και πολλά χρόνια , είμαι βέβαιος για την υποκρισία τους . Όπως και για την μεγάλη τους ευκολία , να κρύβουν την αλήθεια , να μετατρέπουν το άσπρο σε μαύρο και τ' ανάποδο , να διαστρέφουν την αλήθεια , να φτιάχνουν την δική τους εικονική πραγματικότητα , να ζουν μέσα σ' αυτήν και εν τέλει να παρασέρνουν έναν ολόκληρο κόσμο . Δεν θα τον χαρακτήριζα πολιτικό τυχοδιωκτισμό , θα ήταν άδικο για τους τυχοδιώκτες .

Μνημείο τέτοιας υποκρισίας , δεν θα μπορούσε να είναι άλλο , παρά η στάση του υπουργού που έχει αναλάβει την προστασία του πολίτη . Αυτός , μάλλον στο μέλλον θα αποτελέσει αντικείμενο έρευνας για τους ιστορικούς και άλλους ειδικούς επιστήμονες . 

Βέβαια , η υποκρισία δεν είναι ίδιον προσόν για αυτόν αποκλειστικά , αλλά για όλους τους συνάδελφους του , ωστόσο διαβάζοντας την ομιλία του στο τελευταίο συνέδριο της ΕΦΕΕ , στην οποία υπήρξε πρόεδρος , προς στιγμήν πίστεψα , πως πρόκειται για την ανακοίνωση κάποιας  αριστερής φοιτητικής παράταξης ,  που διαβάστηκε σε κάποια πρόσφατη συνέλευση σχολής ή γιατί όχι και στην "πλατεία" !

Αφορμή για να ψάξω και τελικά να βρω πολύ εύκολα στο διαδίκτυο αυτή την ομιλία , υπήρξε το μικρό δημοσίευμα στην "ελευθεροτυπία" της τετάρτης 6 του Ιούλη , που μπορείτε να διαβάσετε εδώ .

Είχα το κουράγιο να το διαβάσω ολόκληρο , τα συμπεράσματα βέβαια , τα είχα βγάλει πριν το διαβάσω , και παραθέτω ορισμένα σημεία της ομιλίας του :

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η Ε.Φ.Ε.Ε. εκπροσωπεί μαζικό κίνημα. Το φοιτητικό κίνημα με πλούσιες περγαμηνές και νίκες με ιστορικές παραδόσεις, με σαφείς πολιτικές συντεταγμένες και προσανατολισμούς.
Πολλοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να χειραγωγήσουν ή να διασπάσουν το φοιτητικό κίνημα.

 Προσπάθησε η Κυβέρνηση να αποκόψει τους δεσμούς των φοιτητών με το λαό. Τι πέτυχε όμως ; Τίποτα. Αντίθετα δυνάμωσε ακόμη περισσότερο η συμπαράσταση του λαού στους αγώνες μας. Μας αγκάλιασε, ο λαός μας, με την εμπιστοσύνη του και μας δίνει τη πείρα και τη δύναμη του να συνεχίσουμε την πάλη μας για ένα Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, για μια Παιδεία στην υπηρεσία του λαού και του τόπου. 

 Οι αγώνες των λαών για την δημοκρατία και τη πρόοδο συνεχίζονται με ολοένα και πιο μεγάλη επιτυχία. Η Νεολαία όλου του κόσμου παίρνει συνεχώς ολοένα και πιο πολύ προοδευτική κατεύθυνση.
Σήμερα μπροστά στο 10ο Πανσπουδαστικό Συνέδριο, η σκέψη μας είναι στραμμένη στους λαούς όλου του κόσμου, που αγωνίζονται ενάντια στο φασισμό, το σιωνισμό , το πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. 
Στρέφουμε τα βλέμματα μας και στέλνουμε τη συμπαράσταση μας στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης που μάχεται για το ιερό χώμα της πατρίδας του, για την επιβίωσή του σαν Έθνος και σαν Λαός για την Εθνική του Ανεξαρτησία.

 Στον λαό της Χιλής και της Αργεντινής και σε όλους τους λαούς της κεντρικής και νότιας Αμερικής που αγωνίζονται για την ανατροπή των φασιστικών καθεστώτων, για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία.

Οι Έλληνες φοιτητές γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο εχθρός.

Και σήμερα ο Ελληνικός Λαός ενωμένος είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί όπως πάντα, για να υπερασπίσει την Εθνική του Ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Και ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας, ξέρει πολύ καλά ο λαός μας πως ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός.

Εμείς ρωτάμε; Πως είναι δυνατό να θεωρούμε συμμάχους και προστάτες, αυτούς που υπεύθυνοι για όλα τα δεινά της πατρίδας μας, για δεκαετίες τώρα, αυτούς που εγκατέστησαν τη διχτατορία, αυτούς που υποκίνησαν τον Αττίλα να κάψει, να σκοτώσει, να βιάσει και να αλυσοδέσει τη Κύπρο, αυτούς που είναι υπεύθυνοι για όλες τις εστίες πολέμου που άνοιξαν σ’ ολόκληρη τη γη, αυτούς που στηρίζουν όλα τα φασιστικά καθεστώτα σ’ όλο τον κόσμο;
Σήμερα χρειάζεται μια άλλη πολιτική στα εθνικά μας ζητήματα που θα εκφράζει τις διαθέσεις του λαού, που θα προασπίζει την εδαφική μας ακεραιότητα.
Απαιτείται μια πολιτική που απαγκιστρωμένη από τα πλαίσια των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ, να στηρίζεται κύρια στις δυνάμεις του λαού και να αξιοποιεί την συμπαράσταση όλων των αδέσμευτων και φιλειρηνικών δυνάμεων.
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ συνεπάγεται αρνητικές επιπτώσεις για την επίλυση των εθνικών μας προβλημάτων.

Η Ένταξη στην ΕΟΚ δεν είναι μια απλή πολιτική πράξη. Είναι στρατηγική, που οδηγεί στην ανανέωση, τη διασφάλιση και την αναπαραγωγή της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης στην πατρίδα μας, καθώς και του τρόπου και του ρόλου εξάρτησής τους. Θα επηρεάσει βαθιά όλα τα μέτωπα της δημόσιας ζωής, τους δημοκρατικούς θεσμούς της πατρίδας μας, τα δημοκρατικά κινήματα και τις καταχτήσεις του λαού στη δουλειά και στη μόρφωση. Να γιατί η επιλογή για ένταξη στην ΕΟΚ, βάζει τους όρους για το χτύπημα μιας εθνικής και αυτοδύναμης πορείας της πατρίδας μας. Ανοίγει το δρόμο όχι μόνο σε μια ανανέωση του συμβολαίου της εξάρτησης και της υποτέλειας, αλλά τη βαθαίνει, τονίζοντας τα πιο αντιδημοκρατικά, τα πιο αντεθνικά χαρακτηριστικά της. 

Πέρα απ’ αυτά όμως, ο λαός μας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα για την ποιότητα της ζωής του. Μπροστά στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες σήμερα, τι ζητάει ο λαός μας; Καλύτερες συνθήκες ζωής, κοινωνική προκοπή και δικαιοσύνη. Ποια είναι η απάντηση της Κυβέρνησης; Λιτότητα για το λαό, ασυδοσία για τα μονοπώλια. Αποτέλεσμα οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Ταυτόχρονα διαμορφώνεται από τη περιστασιακή αυτή κυβερνητική πλειοψηφία ένα νομικό πλαίσιο που στόχο έχει να χτυπηθούν και να φιμωθούν οι κινητοποιήσεις του λαού. Περνάνε οι αντεργατικοί νόμοι και ταυτόχρονα προσπαθείται η αλυσσόδεση του εργατικού κινήματος και τελικά η αφομοίωση του.
Παράλληλα ο λαός μας αντιμετωπίζει προβλήματα δημοκρατίας. Καταπατείται η ελευθερία των πολιτών. Στο όνομα της αντι- τρομοκρατικής εκστρατείας τρομοκρατείται ο λαός.

Είναι γνωστή η συγκέντρωση των διαφόρων φασιστικών στοιχείων στη Θεσσαλονίκη, κάτω από τη προστασία των ΜΑΤ της κυβέρνησης, τα οποία μάλιστα δεν δίστασαν να επιτεθούν στους δημοκράτες πολίτες που αποδοκίμαζαν τους χουντικούς. Και είναι απαράδεκτο, η κυβέρνηση να ευνοεί τέτοιου είδους κινήσεις όλων αυτών των χουντοβασιλικών στοιχείων, που προσπαθούν να βγουν από την ασφυκτική απομόνωση, στην οποία τους έχει καταδικάσει ο ελληνικός λαός.

Ένα μεγάλο ποσοστό ανήκει σε εργατικές οικογένειες και η συνέχιση των σπουδών γι αυτούς είναι κατόρθωμα δύσκολο που προκύπτει από τις καθημερινές στερήσεις όχι μόνο στη διασκέδαση, στην αγορά βιβλίων αναγκαίων για τις σπουδές, αλλά ακόμα συχνά και ενός γεύματος. Και μαζί με αυτούς πόσοι ακόμα φοιτητές από οικογένειες υπαλλήλων ή ακόμα μικρών γεωργών έχουν φοβερές δυσκολίες για να ζήσουν και να σπουδάσουν;

45% περίπου των φοιτητών εργάζονται με πλήρες ή ελλιπές ωράριο για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Συχνά όχι δηλωμένα, στο έλεος σοβαρών ατυχημάτων, πηγαίνουν από δουλειά σε δουλειά χωρίς καμία σύνδεση με τις σπουδές τους. Πόσοι κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα, πόσοι είναι σερβιτόροι ή πωλητές βιβλίων ; πόσοι συντηρούν τις οικογένειες τους ; Πολλοί είναι εκείνοι που ζουν μέσα στη μιζέρια, ψάχνουν με τα πόδια για δουλειά γιατί δεν έχουν χρήματα για τις αστικές συγκοινωνίες, μένουν μέσα τις Κυριακές γιατί ντρέπονται που δεν έχουν χρήματα, ξεκόβονται από τους φίλους τους και απομονώνονται μέσα στην οικογένεια τους.

Έτσι λοιπόν για πολλούς φοιτητές και πολύ περισσότερους νέους η ζωή έχει τ’ όνομα: Δυσκολίες, φτώχεια, μιζέρια. Και πάνω σ’ αυτό η τεράστια μάζα της νεολαίας ασφυκτιά από αυτή τη πραγματικότητα.

Πώς να μη σημαδευτεί βαθιά μέσα του κανείς από μια κοινωνία που θυσιάζει τις ελπίδες και τα όνειρα στο σκληρό νόμο του κέρδους;

Ναι, συνάδελφοι, να το παραδεχθούμε, τα νειάτα μας, τις ελπίδες μας, τις φιλοδοξίες μας και τα όνειρά μας αυτός ο γέρικος κόσμος τα καταστρέφει, τα καίει, τα λεηλατεί, τα ποδοπατεί και τα εξαφανίζει. Βέβαια, εμείς δεν είμαστε από εκείνους που σκύβουν το κεφάλι, που μπαίνουν στη γωνία, που αφήνονται να οδηγηθούν στην απελπισία.

Αυτό ποτέ δεν το καταλαβαίνουμε σαν μια πράξη που δείχνει θάρρος, σαν εκδήλωση δύναμης χαρακτήρα, σαν επανάσταση. Το αληθινό θάρρος, η πραγματική δύναμη χαρακτήρα δεν βρίσκεται στην αναζήτηση ατομικών λύσεων, δεν βρίσκεται στη προσπάθεια φυγής σε βάρος άλλων που τις περισσότερες φορές βρίσκονται σε επίσης σε δύσκολη θέση. Το πραγματικό κουράγιο και η δύναμη του χαρακτήρα οδηγούν στη πάλη, στην οργανωμένη πάλη, στην παραδοχή της αξίας των αγώνων για την επίτευξη κοινών, μικρών και μεγάλων στόχων.

Πολλοί συνάδελφοι, έχουν αναρωτηθεί σε διάφορες συζητήσεις αν ο αγώνας φέρνει αποτελέσματα. Και βέβαια φέρνει και μάλιστα έχει ήδη φέρει αρκετά. Εάν δεν είχαμε αγωνιστεί σήμερα η θέση μας θα ήταν ακόμα πιο σκληρή και δύσκολη. Και είναι η κατάκτηση της συνείδησης για την απόλυτη αναγκαιότητα αυτών των αγώνων και για τη διεξαγωγή τους, που σπρώχνει ένα όλο και μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών να έλθουν μαζί μας. Και είναι απόλυτα φυσικό γιατί το Φοιτητικό Κίνημα παλεύει ενάντια στην αδικία, τον αυταρχισμό και την καταπίεση, τις προσβολές στην πατρίδα μας, τον ιμπεριαλισμό, την υποδούλωση των ανθρώπων και των λαών.


Εφ’ όσον δεν λύνονται τα προβλήματά μας, εφ’ όσον δεν εκπληρώνονται οι στόχοι μας, θεωρούμε ότι είναι καθήκον μας χωρίς συμβιβασμούς να καλέσουμε όλους σε αγώνες. Σε αγώνες που πρέπει να τους οργανώσουμε με τις μορφές που αρμόζουν πάντα και σε κάθε περίπτωση. Παλεύουμε και θα παλεύουμε ενάντια στην κοινωνική αδικία και τον αυταρχισμό. Παλεύουμε και θα παλεύουμε για να αλλάξουμε πραγματικά τη ζωή μας.

Μα παρα – πέρα το Φοιτητικό Κίνημα αγωνίζεται μαζί με το λαό μας για τα μεγάλα ιδανικά της Εθνικής Απελευθέρωσης, της Λαϊκής Κυριαρχίας και τη Κοινωνικής Προόδου.

Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της κατάστασης; Χαμηλό επίπεδο σπουδών , μικρή συμμετοχή των φοιτητών στη διδασκαλία, μεγάλο ποσοστό αποτυχίας στις εξετάσεις, ανεπαρκείς γνώσεις για τους πτυχιούχους, αύξηση της ανεργίας των απόφοιτων των ΑΕΙ, αβέβαιη επαγγελματική αποκατάσταση, μεγάλο ποσοστό ετεροαπασχόλησης κ.λ.π. αποτελέσματα που δείχνουν την αναντιστοιχία των πανεπιστημίων με τα συμφέροντα του Λαού και του τόπου.

Εφαρμόζει συγκεκριμένη πολιτική, είναι η πολιτική του λεγόμενου εκσυγχρονισμού. Η πολιτική αυτή όμως δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια αναπροσαρμογής των δομών του πανεπιστημίου στις καινούργιες απαιτήσεις της παραγωγικής διαδικασίας που γέννησε η κρίση του καπιταλισμού. Είναι η πολιτική που στοχεύει στη καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Στην πατρίδα μας είναι δοσμένη η τεχνολογική εξάρτηση από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η εξάρτηση είναι πλήρης και το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με το ντόπιο κεφάλαιο δεν θέλουν και δεν μπορούν μέσα στα πλαίσια της εξάρτησης τους να αναπτύξουν αυτοδύναμη τη τεχνολογία. Αυτό σημαίνει παρά πέρα επίπεδο σπουδών τέτοιο που να ανταποκρίνεται ακριβώς στις ανάγκες των μονοπωλίων.

Γι΄αυτό είναι αναγκαία η ανάπτυξη του Μετώπου Παιδείας, ενός μαζικού λαϊκού κινήματος δηλαδή με στόχους: Παιδεία, Δημοκρατική ανοιχτή σε όλο το λαό με ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση για όλους. 

Γι’ αυτό και αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Ένας μεγάλος δάσκαλος ο Δ. Γληνός έλεγε: Τέρμα λοιπόν τα ψέματα όλα. Είμαστε σύμφωνοι. Τα σχολεία τα θέλετε εσείς όργανο της κυριαρχίας σας. Και εμείς αγωνιζόμαστε να σας τα πάρουμε. Γιατί εμείς αγωνιζόμαστε για μια δικαιότερη και ανθρωπινότερη κοινωνία. Λιγότερο υποκριτική. Λιγότερο απάνθρωπη. Και η δύναμη θα περάσει αργά ή γρήγορα με το μέρος της δικαιοσύνης.