Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΟΛΟ ΠΗΓΑΙΝΕ
Ήταν νωρίς την άνοιξη όταν αρχίσαμε να φτιάχνουμε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην ανοιχτωσιά πίσω από τα παραπήγματα του νοσοκομείου . Η τοποθεσία ήταν θαυμάσια : στ' αριστερά οι γύφτοι , με τα παιδιά τους που αμολιόντουσαν τριγύρω , με τις αξιαγάπητες παραμάνες τους , και με τις γυναίκες τους να κάθονται με τις ώρες στις χέστρες , απ' την πίσω μεριά - ένας φράχτης από συρματοπλέγματα και πίσω του η φορτωτική ράμπα με τις φαρδιές σιδηροδρομικές γραμμές και το ατέλειωτο πήγαινε - έλα των τρένων , και πέρα απ' την ράμπα , το στρατόπεδο των γυναικών - Frauen Konzetration Lager . Κανείς , βεβαίως , δεν τόπε ποτέ μ' ολόκληρο τ' όνομά του . λέγαμε , απλά , F.K.L. - αρκούσε αυτό . Στα δεξιά του γηπέδου ήταν τα κρεματόρια , μερικά απ' αυτά στο πίσω μέρος της ράμπας , πλάι στο F.K.L. , άλλα κοντύτερα , δίπλα στο φράχτη . βασταγερά κτίσματα που κάθονταν στέρεα στο έδαφος . Και μπροστά απ' τα κρεματόρια , ένα δασάκι που έπρεπε να το διασχίσεις στο δρόμο σου για τ' αέρια .
Δουλεύαμε για το γήπεδο ποδοσφαίρου ολόκληρη την άνοιξη και πριν τελειώσει αρχίσαμε να φυτεύουμε λουλούδια κάτω απ' τα παράθυρα των παραπηγμάτων και να διακοσμούμε τα μπλοκ με σχέδια , από κόκκινη τουβλόσκονη , πούκαναν περίπλοκα ζικ-ζακ . Φυτέψαμε σπανάκι και μαρούλια , ήλιους και σκόρδα . Στρώσαμε μικρές πρασιές με γρασίδι που μεταφυτέψαμε από τις άκριες του γηπέδου και τις καταβρέχαμε καθημερινά με νερό φερμένο σε βαρέλια από τις τουαλέτες .
Ακριβώς την εποχή που τα μπουμπούκια ήτανε ν' ανοίξουν , τελειώσαμε το γήπεδο .
Από κείνην την ώρα τα λουλούδια παρατηθήκανε , οι άρρωστοι μένανε πλαγιαστοί στα κρεβάτια του νοσοκομείου μονάχοι τους , και μεις παίζαμε ποδόσφαιρο . Κάθε μέρα , μόλις τέλειωνε το βραδινό , όποιος έκανε κέφι ερχόταν στο γήπεδο να κλωτσήσει τη μπάλα . Άλλοι στεκόντουσαν σ' ομάδες πλάι στο φράχτη και μιλούσαν από την μια άκρη στην άλλη του στρατοπέδου με τα κορίτσια από το F.K.L.
Mια μέρα ήμουνα τερματοφύλακας , Όπως πάντα τις Κυριακές , ένα σεβαστό πλήθος από νοσοκόμους και ασθενείς πάνω στην ανάρρωση είχανε μαζευτεί να δουν το ματς . Όντας τερματοφύλακας , είχα την πλάτη μου στην ράμπα . Η μπάλα βγήκε απ' την γραμμή του άουτ και κύλησε μέχρι τον φράχτη . Έτρεξα πίσω της και καθώς άπλωσα να την πιάσω από κάτω , έτυχε να πέσει το μάτι μου στη ράμπα .
Ένα τρένο μόλις είχε φτάσει . Άνθρωποι αναδύονταν από τα βαγόνια για γελάδια και προχωρούσαν στην κατεύθυνση πούταν το δασάκι . Όλο κι όλο που μπορούσα να δω απ' όπου ήμουνα ήτανε φωτεινές πιτσιλιές στο χρώμα . Οι γυναίκες , φαίνεται , φορούσαν κιόλας καλοκαιρινά φορέματα , ήταν η πρώτη φορά εκείνη την σαιζόν . Οι άντρες είχαν βγάλει τα σακάκια τους , και τ' άσπρα τους πουκάμισα έκαναν έντονο κοντράστ με το πράσινο των δέντρων . Η πομπή προχωρούσε αργά , μεγαλώνοντας όλο και πιο πολύς κόσμος ξεχυνόταν από τα φορτηγά . και τότε σταμάτησε . Ο κόσμος κάθισε κάτω στο γρασίδι και κοίταζε προς την κατεύθυνση πούμασταν εμείς . Γύρισα πίσω με την μπάλα και την κλώτσησα ξανα μέσα στο γήπεδο . Ταξίδεψε από το 'να πόδι στ' άλλο και , διαγράφοντας μια μεγάλη καμπύλη , ξαναγύρισε στο τέρμα . Την κλώτσησα να την βγάλω κόρνερ . Ξανά , κύλησε στο γρασίδι . Γι' άλλη μια φορά έτρεξα να την φέρω . μα καθώς έσκυψα , έμεινα - η ράμπα ήτανε άδεια . Απ' όλη την χρωματιστή καλοκαιριάτικη πομπή , ουτ' ένας άνθρωπος δεν είχε μείνει . Το τρένο , κι αυτό είχε φύγει . Ξανά , τα μπλοκ του F.K.L. ήσαν ορατά χωρίς εμπόδια και ξανά οι νοσοκόμοι και οι άρρωστοι στέκονταν κατά μήκος στον φράχτη με τα συρματοπλέγματα φωνάζοντας στα κορίτσια και τα κορίτσια τους απαντούσαν από την άλλη μεριά της ράμπας .
Ανάμεσα σε δυο ελεύθερα σ' ένα ματς ποδοσφαίρου , ακριβώς πίσω από την πλάτη μου , τρεις χιλιάδες άνθρωποι , οδηγήθηκαν στο θάνατο .
Tadeusz Borowski "από 'δω για τ' αέρια κυρίες και κύριοι"
[μετ. Βασίλης Τσεκούρας - Γιώργος Καλής]
εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ 1988
ευχαριστώ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου