Πέρασαν κιόλας εικοσιδύο χρόνια, από κείνη την μέρα.
Ο ουρανός δεν έδειχνε τις προθέσεις του, όμως από νωρίς τ' απόγευμα ξεκίνησε μια βροχή αργή και σταθερή που γρήγορα μετατράπηκε σε μπόρα χωρίς σταματημό.
Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ποιο θα ήταν το μέγεθος των ζημιών, γιατί φαινόταν ότι θα υπάρχουν, αφού κανείς δεν ήξερε που θα σταματήσει το κακό.
Κι όταν σταμάτησε, πολλά ήταν διαφορετικά από την προηγούμενη μέρα.
Μετρηθήκαμε και κάποιοι έλειπαν...
και οι ζημιές, τεράστιες κι ανυπολόγιστες για κάποιους...
Ήταν 21 Οκτώβρη του 1994, όταν ο Ποδονίφτης από ήσυχο ρέμα της Ιωνίας, μετατράπηκε σε ορμητικό και φονικό ποτάμι.
"...Πνίγει μες την Ιωνία
Έναν που δεν είχε μνεία..."
Έναν που δεν είχε μνεία..."
"...Πέφτει η βρόχα ράιτ θρου
Βαθιά στα εκ του Περισσού
Φόρα λάσπες ντοκουμέντα
Και της λήθης τα τσιμέντα
Τα στεγνώνουνε θλιμμένοι
Μα και αναστατωμένοι
Μουλιασμένα μυστικά
Στα νερά τα φανερά..."
Βαθιά στα εκ του Περισσού
Φόρα λάσπες ντοκουμέντα
Και της λήθης τα τσιμέντα
Τα στεγνώνουνε θλιμμένοι
Μα και αναστατωμένοι
Μουλιασμένα μυστικά
Στα νερά τα φανερά..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου