Αβάνα,
Έτος της Γεωργίας
Φιδέλ,
Θυμάμαι τούτη τη στιγμή πολλά πράγματα,
τότε που σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρία Αντόνια, τότε που μου πρότεινες να έρθω
μαζί σας, όλη την ένταση των προετοιμασιών.
Κάποια μέρα ήρθαν και ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση
θανάτου μας, και η υπαρκτή πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο μας συγκλόνισε όλους.
Αργότερα μάθαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μια επανάσταση ή νικάς ή πεθαίνεις (αν
είναι αληθινή). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στη μέση του δρόμου προς τη νίκη.
Σήμερα όλα έχουν ένα τόνο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι. Τα γεγονότα
όμως επαναλαμβάνονται. Νιώθω πως έχω εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου
που με έδενε με την κουβανική επανάσταση στο έδαφος της, και σας αποχαιρετώ, εσένα,
τους συντρόφους, το λαό σου που είναι πια και δικός μου.
Παραιτούμαι επίσημα από τα καθήκοντα μου στην ηγεσία του Κόμματος, από
τη θέση του υπουργού, από το βαθμό του κομαντάντε, από την κουβανική υπηκοότητα.
Καμιά νομική σχέση δεν με συνδέει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους, που
δεν μπορούν να σπάσουν όπως οι διορισμοί σε κάποιες θέσεις.
Κοιτάζοντας τη ζωή μου ως τα τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή
τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης. Το μοναδικό
μου κάπως σοβαρό σφάλμα είναι που δεν είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σ΄εσένα από
τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και που δεν είχα καταλάβει αρκετά γρήγορα
τις δυνατότητες σου σαν καθοδηγητή και επαναστάτη. Έζησα θαυμάσιες ημέρες και ένιωσα
πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στο λαό μας τις λαμπρές μα και θλιβερές ημέρες
της κρίσης στην Καραϊβική .
Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες και νιώθω περήφανος
που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς , που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι,
βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές.
Άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ
μπορώ να κάνω αυτό που εσένα δεν σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι
στην Κούβα και έφτασε η ώρα να αποχωριστούμε.
Ας γίνει γνωστό πως το κάνω με ένα μείγμα χαράς και πόνου. Αφήνω εδώ ό,τι
πιο αγνό ανάμεσα στις ελπίδες μου σαν δημιουργού και ό,τι πιο αγαπητό ανάμεσα
στις αγαπημένες μου υπάρξεις. Και αφήνω έναν λαό που με δέχτηκε σαν παιδί του.
Αυτό αποδυναμώνει ένα μέρος από το πνεύμα μου. Στα νέα πεδία των μαχών θα μεταφέρω
την πίστη που εσύ μου έχεις εμπνεύσει, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, την
αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό χρέος μου: να αγωνίζομαι ενάντια στον
ιμπεριαλισμό όπου κι αν αυτός βρίσκεται. Αυτό ανακουφίζει και θεραπεύει
αποτελεσματικά οποιαδήποτε βαθιά πληγή.
Λέω για μια ακόμα φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από οποιαδήποτε ευθύνη,
εκτός από αυτήν που πηγάζει από το παράδειγμα της. Και αν οι τελευταίες μου ώρες
με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι΄αυτόν τον
λαό και ειδικά για σένα. Σε ευχαριστώ για όσο με έμαθες και για το παράδειγμά
σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες
των πράξεων μου. Ταυτίστηκα πάντα με την εξωτερική πολιτική της επανάστασης
μας και εξακολουθώ να νιώθω αυτή την ταύτιση. Οπουδήποτε και αν σταθώ θα νιώθω
την ευθύνη του να είμαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιο είδος θα δρω. Δεν αφήνω
στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου τίποτα υλικό και δεν λυπάμαι: χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα . Δεν ζητώ τίποτε γι΄αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα
απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν.
Πολλά θα ήταν τα πράγματα που θα είχα να πω σ΄εσένα και στο λαό μας, μα
νιώθω πως είναι περιττά. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν τα όσα θα ήθελα και
δεν αξίζει να μουτζουρώνω χαρτιά.
Siempre que la Victoria
Patria o muerte!
Te abrazo con todo mi fervor revolucionario!
Τσε
To γράμμα αυτό διαβάστηκε από το Φιδέλ Κάστρο στις 3 του Οκτώβρη 1965 σε δημόσια τελετή όπου ανακοινώθηκε η Κεντρική Επιτροπή του νεοϊδρυμένου Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας. Μπροστά στη γυναίκα και στα παιδιά του Γκεβάρα, ο Κάστρο τόνισε: ''Θα σας διαβάσω ένα γράμμα χειρόγραφο και αργότερα δακτυλογραφημένο, από το σύντροφο Ερνέστο Γκεβάρα, ένα γράμμα που από μόνο του είναι αρκετά επεξηγηματικό." Και αφού το διάβασε συμπλήρωσε ο Κάστρο: "Το γράμμα δεν έχει ημερομηνία, αφού θα έπρεπε να διαβαστεί στην πιο κατάλληλη στιγμή, αλλά στην πραγματικότητα επιδόθηκε φέτος, την 1 του Απρίλη." Η ανάγνωση αυτού του γράμματος, υπήρξε η πρώτη δημόσια εξήγηση σχετικά με την απουσία του Γκεβάρα από την Κούβα.
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα - Κείμενα εκδ. Χοσέ Μαρτί-Σύγχρονη Εποχή 1988
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου