Τον Κώστα είχα πολλά χρόνια να τον συναντήσω. Ίσως από τότε που σε μια αλάνα της Καλογρέζας κλωτσάγαμε μια μπάλα μαζί με τα άλλα παιδιά της μικρής γειτονιάς. Το έφερε όμως η τύχη και μετά από σαράντα χρόνια, με φανερά τα σημάδια του χρόνου πάνω μας, όχι όμως αγνώριστοι, συναντηθήκαμε κι αυτό ήταν κάτι που πραγματικά με έκανε πολύ να χαρώ κύρια για δύο λόγους. Ο ένας ήταν ότι έπιασα μιαν ακόμα άκρη του νήματος με το παρελθόν κι ο άλλος το ότι ο Κώστας -τον οποίο η αλήθεια είναι παρακολουθούσα από μακριά- είχε ασχοληθεί με θέματα που ενδιέφεραν κι εμένα και τα αγαπούσα. Έτσι σε μια, νομίζω στην πρώτη μας μετά τα εφηβικά κλωτσοσκούφια χρόνια μας συνάντηση, που θαρρώ είχε γίνει σε ένα θερινό σινεμά στην γειτονιά μας, συνδεθήκαμε και αυτό έγινε η αφορμή να μάθω την πέρα της δημοσιογραφίας ενασχόληση του, που ήταν η ιστορική έρευνα και μάλιστα αυτή που συνδεόταν άμεσα με την ιστορία της γειτονιάς μας την Καλογρέζα.
..................................................................................................................................
Στο τηλέφωνο που μιλήσαμε, μου είπε για ένα μικρό ταξίδι που είχε κάνει κάπου σε ένα λιμάνι της Βαλτικής και ήθελε να μου δείξει κάτι που είχε ενδιαφέρον και έπρεπε να αξιοποιηθεί με έναν τρόπο.
Βρεθήκαμε στο σπίτι του και σχεδόν αμέσως άρχισε να μου εξιστορεί την ''υπόθεση Cap Arcona'' κι από το πρώτο λεπτό της αφήγησης του έμεινα με το στόμα ανοικτό από συγκίνηση και απορίες. Η υπόθεση αυτή του Γερμανικού Τιτανικού, είχε άμεση σχέση, ήταν απόλυτα συνδεδεμένη με το Γερμανικό Στρατόπεδο Εργασίας KZ Neuengamme και την Καλογρέζα! Όλοι στην μικρή μας γειτονιά γνωρίζαμε για το ματοβαμμένο Μπλόκο των Ναζί που το ακολούθησε η εκτέλεση 21+1 πατριωτών αλλά το τι ακολούθησε μετά, μάλλον κανείς ή μάλλον πολύ λίγοι που χάθηκαν είτε στα παγωμένα νερά της Βαλτικής, είτε στα κάτεργα των Γερμανών, είτε ακόμα χειρότερα , έζησαν ξεχασμένοι σχεδόν από όλους μας.
Με την επιστροφή του από το ταξίδι αυτό, ο Κώστας έφερε καταγραμμένες τις εικόνες που αντίκρισε κι έζησε για λίγο, στο λιμάνι αυτό αλλά και στο στρατόπεδο. Ήταν ένα ταξίδι προσκύνημα και σ' αυτό το ταξίδι ήταν ΜΟΝΟΣ!
.................................................................................................................................
Κουβεντιάσαμε πολύ ώρα και έγινε κατορθωτό οι τρεις του καταγραφές να ενσωματωθούν σε μια και να προγραμματιστεί μια πανηγυρική προβολή στον ένα και μοναδικό κεντρικό κινηματογράφο της Ιωνίας, αφήνοντας άφωνους όσους την παρακολούθησαν. Η προβολή συνοδεύτηκε με την υπόσχεση του να επανέλθει στο θέμα κι ένα καλοκαίρι απουσίας του ήταν αρκετό για να ακολουθήσει ένα ακόμα τηλεφώνημα του, που μου έλεγε το ''έχω έτοιμο''!
Ο τρόπος με τον οποίο χάθηκαν χιλιάδες ψυχές στα μαύρα παγωμένα νερά της Βαλτικής, είναι τόσο τραγικός όσο κι ο τρόπος με τον οποίο κάποια μέρα του '44 αποχωρίστηκαν τις φτωχικές τους εστίες, φυλακίστηκαν στους τοίχους του Χαϊδαρίου κι από κει στο Νόιενγκάμε.
Ο Κώστας με μεγάλη προσοχή αλλά και ιδιαίτερο σεβασμό τόσο στα ίδια τα γεγονότα, όσο και στα πρόσωπα που επέζησαν και πρωταγωνίστησαν, τιμά ίσως με τον καλλίτερο τρόπο για την εποχή μας τους ανθρώπους, τους άγνωστους Ήρωες του Μπλόκου κι όσους επέζησαν!
Το "Νο 32730-Η Οδύσσεια ενός Ομήρου'' είναι ένα ντοκουμέντο, άμεσα συνδεδεμένο με μια άγνωστη ως τώρα πτυχή της ιστορίας της Καλογρέζας και την ευθύνη (!) για να την γνωρίσουμε την έχει ο Κώστας Χαλέμος!
Αισθάνομαι διπλά τυχερός, αφ' ενός γιατί ήμουν από τους πρώτους που είχα την τύχη να δω τις εικόνες από το προσκυνηματικό ταξίδι του στο Νοιενγκάμε κι αφ' ετέρου που μαζί του έτρεξα, έπαιξα, τσακώθηκα στην μικρή αλάνα τότε, της οδού Βιθυνίας στην όμορφη προσφυγική κι ανταρτομάνα μαρτυρική Καλογρέζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου