Η ΣΥΝ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΙ .

Κουβέντα να γίνετε , συνεχεια σκεφτόταν ο κύριος ΑΜ και φυσικά εννοούσε τα όσα γίνονται στην αριστερά . Τον ευχαριστουσε πολύ το γεγονός , ότι οι λίγες του γνώσεις στα των υπολογιστών , του έδινε την δυνατότητα , να μαθαίνει εύκολα και γρήγορα τις απόψεις που κυκλοφορούσαν για διάφορα ζητήματα , πολύ περισσότερο για αυτό που άπτονταν του ενδιαφέροντός του .
Πριν τις εκλογές , ένοιωθε πολύ στεναχωρεμένος , με όσα συνέβαιναν στην συν-αριστερά και είχε προβληματισθεί , γιατί από την μιά το όλον εγχείρημα του φαινόταν σπουδαίο , αλλά από την άλλη οι παλινωδίες που το οδηγούσαν σε διάλυση , θα τον ανάγκαζαν , να στέκει με κενό βλέμμα μπροστά στην κάλπη και ένα μάτσο αριστερά ψηφοδέλτια στην τσέπη να περιμένουν την σειρά τους να γίνουν "πρόχειρα". Ευτυχώς ή δυστυχώς , κάτι που φάνηκε στον ορίζοντα , κάτι η ψυχολογική πίεση που του ασκούσε πάνω του η ιστορία , κάτι και η γκρίνια της κυρίας Χ. ,έφτασε μπροστά στην κάλπη , με το ψηφοδέλτιο της συν-αριστεράς μέσα στο φάκελο . Δεν τον είχε σφραγίσει τον φάκελο , με την ελπίδα , πως οι παραλήπτες θα καταλάβαιναν το μήνυμα του . Οχι μόνο το δικό του , αλλά και των χιλιάδων άλλων που είχαν την ίδια σκέψη .
Πέρασαν όμως κι αυτές , οι εκλογές και ήρθε η επόμενη μέρα στο εργοστάσιο , το ίδιο δύσκολη (ίσως και παραπάνω) με τις προηγούμενες .
"Καλά τα πήγαμε " έλεγε και ξανάλεγε στην κ.Χ. , που κούναγε το κεφάλι της σαν να ήθελε να του πεί "τρομάρα μας" !!!
Ναι , τελικα έτσι ήταν . ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ !
Τα πολλά - πολλά περί εσωστρέφειας , ανανεωτικού ή αριστερού ρεύματος , δεν τα καταλάβαινε .Αυτό που όμως καταλάβαινε πολύ καλά , ήταν , πως πάλι , για άλλη μια φορά , η συν-αριστερά , θα έδινε μια μάχη , θαμένη στα χαρακώματα , άντε και με κανένα "ντου" αραιά και που , σε καμιά φοιτητική διαδήλωση . Προς τα κει έδειχνε να κυλλάει το πράγμα κι αυτό τον στεναχωρούσε γιατί απλούστατα ήθελε να προλάβει κάποιες συνταρακτικές αλλαγές γαμώτο . Ο χρόνος κυλλούσε μέρα τη μέρα , βδομάδα τη βδομάδα και όλα στρέφονταν γύρω από συζητήσεις για το τι θέλουμε και πως την θέλουμε την συν-αριστερά . Δεν θα προλάβαινε ...
Τον τσάντισε είναι η αλήθεια , αυτό που άκουγε από τα επίσημα χείλη της για στάσεις αναμονής και για προγραμματικές αντιπολιτεύσεις .
Τι ήταν πάλι αυτό ;
Αυτός δεν ήθελε να κοιτάει πίσω . Δεν τον ενδιέφερε αν τον ακολουθούν . Ηξερε πως θα τον ακολουθήσουν , αν τους έκανε να πιστέψουν , ότι ξέρει που θέλει να πάει .
Αυτός ήθελε να κοιτάει μπροστά , πάντα μπροστά , ακόμα κι αν το παρείστικο σινάφι , συνέχιζε να πίνει τον καφέ του στα in στέκια , κουβεντιάζοντας για δήθεν θέματα και δήθεν ζητήματα που ανακύπτανε από την πολιτιστική παρέμβαση κλπ κλπ.
Ηθελε , η συν- αριστερά , επιτέλους , να δώσει την μάχη , εκεί που θα έβρισκε τους πραγματικούς της φίλους .
Ηταν πολύ απογοητευμένος , η προσπάθεια να κατανοήσει την κατάσταση τον είχε κουράσει πολύ , μα ήταν αποφασισμένος να μην το βάλλει κάτω πάλι !
Θα το πάλευε , έστω και μόνος του αν χρειαζόταν , αλλά γαμώτο του , η αριστερά δεν ήταν στην πλατεία ., Η αριστερά , βρισκόταν στα εργοστάσια , στα γιαπιά , στα γραφεία των πολυεθνικών , στις ουρές του ΟΑΕΔ , εκεί δηλαδή που η συν-αριστερά , απουσίαζε .
Αυτό τον πίκραινε πιο πολύ απ'όλα . 








Η φωτό στην κορυφή του γραπτού είναι πραγματική και όχι σκηνοθετημένη . Δείχνει τον Η. σκαρφαλωμένο στη στέγη μιας οικοδομής να θέλει να αποφύγει τον φακό που κρατά στα χέρια του ο κύριος ΑΜ , που είναι κρεμασμένος εξωτερικά της οικοδομής . Συμβολικός ο χαρακτήρας της , γι' αυτό και την διάλεξα .