Το δίλημμα τέθηκε ευθέως . Οι συζητήσεις άναψαν . Πηγαδάκια σχηματίζονταν και την ώρα που θα έπρεπε να βρίσκονται όπως συνήθως συνέβαινε στα λεωφορεία που θα τους έφερναν κοντά στους δικούς τους , αυτοί , πολλές φορές φτάνοντας και στα άκρα , κουβέντιαζαν . "Αντάλλασσαν απόψεις " , έτσι θα το έλεγαν οι πιο ψύχραιμοι .
Δεν ήταν όμως έτσι . Όταν νιώθεις την παγωμένη λάμα του μαχαιριού να σ' αγγίζει λίγο πιο κάτω από την καρωτίδα , τότε δεν "ανταλλάσσεις" απόψεις , ούτε καν περνάει από το μυαλό σου να διαπραγματευθείς την ύπαρξη σου .
Το ερώτημα , που τελικά μάλλον έμοιαζε με ήδη παρμένη απόφαση , που καλούνταν να απαντήσουν δεν ήταν μόνο ένα . Σκέφτομαι , πως σε άλλες εποχές , όχι πολύ παλιά , πριν την επέλαση της σοσιαλδημοκρατίας , θα είχαν έρθει "τα πάνω - κάτω" . Τώρα ;
Το τώρα , είναι πολύ διαφορετικό ...
Ο Σέρτζιο τους τα είπε χωρίς πολλές περιστροφές . "Ή δεχόσαστε ή το κλείνω και πάτε όλοι σπίτια σας ."
Μια κόπια έφτασε και στα χέρια τους , έπρεπε να την διαβάσουν και να αποφασίσουν , αλλά νομίζω πως οι επιλογές τους , διαφορετικές για τον καθένα από τους δυό , δεν ήταν πολλές .
Ο Πασκουάλε κοίταξε με απορία τον Τζίνο , που δίπλωσε βιαστικά το χαρτί και το έβαλε στην μέσα τσέπη της φόρμας του .
Δεν γνωριζόντουσαν καλά - καλά , η διαδικασία της παραγωγής στο εργοστάσιο της Mirafiori , ήταν τόσο εντατική , που παρ' όλα όσα είχαν κερδίσει τα σωματεία τους , παρέμενε εξοντωτική για όλους . Ωστόσο πολλές φορές , στο εστιατόριο είχαν αλλάξει κουβέντες , προσπαθώντας να πείσουν ο ένας τον άλλο για το σωστό των πολιτικών τους τοποθετήσεων . Μπούρδες !
Ο διευθύνων σύμβουλος , το μεγάλο αφεντικό , το έλεγε στα ίσια . "Πρέπει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες της κρίσης που χτυπάει την πόρτα μας . Οι συλλογικές συμβάσεις που μέχρι τώρα υπέγραφαν τα σωματεία σας , είναι ξεπερασμένες . Τώρα πρέπει να δείξετε σύνεση και αυτοσυγκράτηση αν θέλετε να υπάρχετε ".
Τρίτη βάρδια , ούτε ο ένας , ούτε ο άλλος είχαν προλάβει στο εργοστάσιο κι ας είχαν τόσα χρόνια που δούλευαν εκεί .
Κανείς από τους δύο τους , αλλά ούτε και ο παλιότερος εργάτης εκεί , δεν θυμόταν να έχει δουλέψει Σάββατο .
Οι συνθήκες της δουλειάς τους , δεν ήταν βέβαια οι καλλίτερες , αλλά κάποια ζητήματα , τα είχαν λυμένα . Αλλά το "φαινόμενο" των αναρρωτικών αδειών , έπρεπε να μειωθεί !
Και το διάλειμμα τους , η ανάσα που έπαιρναν στην διάρκεια του ωραρίου τους , έπρεπε επί τέλους να λιγοστέψει για δέκα λεπτά τουλάχιστον και οι υπερωρίες τους , δεν θα χρειάζεται πλέον να ερωτηθούν αν μπορούν να εργαστούν υπερωριακά . Θα είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν !
Ο Σέρτζιο , τους το έλεγε ξεκάθαρα , "αν δεν δεχτείτε , η βιομηχανία θα κλείσει και θα μεταφέρει την παραγωγή της σε άλλες χώρες που οι συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές".
Παλιότερα , τους θύμισαν πολλοί συνταξιούχοι συνάδελφοι τους , που μόλις άκουσαν τα νέα , έτρεξαν να μάθουν λεπτομέρειες , ο Σέρτζιο , δεν θα τολμούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο αλλά κι αν ίσως το έκανε , η απάντηση θα ήταν ΑΠΕΡΓΙΑ !
Τώρα όμως , τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά .
Ο Μάσιμο , συνταξιούχος αριστοτέχνης μονταδόρος του θρυλικού 131 , περίμενε τον Πασκουάλε και τον Τζίνο στην πύλη για να μάθει , να ακούσει .Τα συνδικάτα τους , είχαν αποφασίσει να κάνουν δημοψήφισμα γι' αυτές τις καινούργιες συμβάσεις της εργοδοσίας . Επρεπε να μάθει . Τα ήξερε από μικρά παιδιά , όταν πρωτοπέρασαν την πύλη του εργοστασίου .Αυτός τους έμαθε την δουλειά . Αυτός τους έγραψε στο συνδικάτο . Τότε βέβαια ήταν ένα !
Ο Πασκουάλε , του μίλησε πρώτος , σχεδόν έτρεξε και φωνάζοντας του είπε :
Ψήφισα όχι , γιατί αυτή η συμφωνία επιδεινώνει της συνθήκες δουλειάς που έτσι κι αλλιώς είναι σκληρές στις γραμμές παραγωγής . Περιορίζει κατ΄ αρχήν το δικαίωμα μου στην απεργία , με αποτέλεσμα να μην μπορώ να αντιδράσω εγώ και οι σύντροφοι μου , όταν οι συνθήκες στην παραγωγή γίνονται εξαιρετικά πιεστικές όπως έγινε αυτές τις μέρες . Η εντατικοποίηση βάζει σε κίνδυνο την υγεία μας . Είναι απάνθρωπο να στοχοποιούνται οι πλέον αδύναμοι . Η απόφαση να μην αμείβονται οι πρώτες δύο μέρες της ασθένειας μας οδηγεί να μην δηλώνουμε ασθένεια . Υπάρχουν κι άλλα που δεν συμφωνώ . Στις αλυσίδες παραγωγής , αν καταργηθούν τα δεκάλεπτα διαλείμματα , χάνουμε το 25% του χρόνου που έχουμε στην διάθεσή μας για ξεκούραση . Είναι καθαρός εκβιασμός .
Ο Τζίνο , στεκόταν πιο πίσω με σκυμμένο το κεφάλι και άκουγε προσπαθώντας να κρύψει την ντροπή που ένοιωθε μα και τον θυμό . Ντρεπόταν για το "ναι" και είχε θυμώσει με τον εαυτό του γι' αυτό που είχε κάνει .
Πριν αποσώσει την κουβέντα του ο Πασκουάλε , με φωνή πνιγμένη από συγκίνηση είπε :
Ναι , ψήφισα Ναι . Εχω μικρά παιδιά , το δάνειο για το σπίτι ...Δεν η΄ταν επιλογή δική μου , ήταν υποχρέωση μου . Ξέρω πολύ καλά , ότι δεν είναι μια συμφωνία που συμφέρει εμάς τους εργάτες , δεν μπορούσα να κάνω όμως διαφορετικά . Ηθελα να ψηφίσω Οχι , όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι μου , όμως ο φόβος να κλείσει το εργοστάσιο , με οδήγησε στο Ναι . Επιπλέον έχω τρία παιδιά κι ένα δάνειο να ξεπληρώσω . Δεν είχα την δυνατότητα να επιλέξω ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ . Οι πιο πολλοί βέβαια , υπήρξαν θαρραλέοι , αλλά και πάλι λίγοι ήταν ...Η δική μου η ζωή θα αλλάξει , θα βλέπω τα παιδιά μου ελάχιστα ...Ντρέπομαι για μένα και γι αυτά .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου