Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας

Σπύρος Βασιλείου: Το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας -Λάδι σε ξύλο

Τι ήταν εκείνα τα χρόνια για μας η καθαρή Δευτέρα; Τι να θυμάμαι, τι να ξεχάσω;
Τι είναι για σήμερα;
Για το σήμερα ίσως την απάντηση να την έχω χρόνια πολλά μετά ή και καθόλου. Για 'κείνα τα χρόνια όμως...
Να θυμάμαι...
Τα λεπτά κι ανθεκτικά ξύλα, μαζί με όλα τα άλλα υλικά, τα χρωματιστά γυαλιστερά χαρτιά και τον κερωμένο σπάγκο.
Το ζόρι μέχρι να διαλέξουμε το σχέδιο του χαρταετού. Ο πολύχρωμος σαν αυτόν του κυρ Σπύρου ή ο μεγάλος κίτρινος ήλιος στα λευκό φόντο;
Το πρωινό ξύπνημα, για να προλάβουμε ότι πιο φρέσκο είχε η λαϊκή στην μικρή γειτονιά. 
Το στήσιμο της μηχανής, που θα άλεθε όλα εκείνα τα υλικά που θα γινόντουσαν falafel. Νηστίσιμα, απαραίτητα στο τραπέζι, η λαχτάρα της ημέρας και πάντα ευθύνη του πατέρα.
Όλα εκείνα τα ζαρζαβατικά, που την βασάνιζαν στο πλύσιμο κι έστεκαν με υπομονή στο πλάι του νεροχύτη. τα κρεμμυδάκια χώρια από τα χλωρά σκορδάκια, ο άνηθος, τα ραπανάκια, τα μεγάλα αγγούρια και τα τρυφερά μαρούλια και παρά κει οι μικρές γαβάθες με τα διάφορα φασόλια, μαύρα, κόκκινα, και οι πιατελίτσες με τα άλλα σαλατικά , σως τα λέμε σήμερα, οι ταραμάδες, τα ταχίνι με τις μικρές ντοματούλες να πνίγονται μέσα, τα πολύχρωμα τουρσιά καυτερά κι αλμυρά όπως πρέπει, οι ελιές σε διάφορα μεγέθη κι απέναντι στο τραπέζι, τα σπέσιαλ πιάτα, που αποτελούσαν τον ορισμό της μέρας. Γαρίδες βρασμένες, γαρίδες με άσπρο πιλάφι, γαρίδες, γαρίδες στο ταψάκι με ντομάτα και πασπαλισμένες με μαυροπίπερο, μύδια μισάνοιχτα με πιλάφι να ξεχειλίζει από μέσα, καραβίδες τεράστιες σαν μικροί αστακοί ψημένες, σουπιές κατακόκκινες πνιγμένες στα κατακόκκινα κρεμυδάκια, και καλαμάρια ξεροτηγανισμένα με λεμόνι.
Το ούζο πάντα από το βαρέλι Νο 12, όταν πια είμασταν όλοι γύρω από το τραπέζι έδινε την θέση του στην δροσερή ρετσίνα.
Να μην τις ξεχάσω εκείνες τις Καθαρές Δευτέρες, να μην τις ξεχάσω και μαζί μ' αυτές αυτούς που ήταν στο τραπέζι και σήμερα δεν είναι...
Άντε στην υγειά μας και καλά Κούλουμα ...