Ο Κώστας Βάρναλης κι ο Μακαρθισμός.

 

Ο μεγάλος Κώστας Βάρναλης, έγραφε στην εφημερίδα "ΑΥΓΗ", το καθημερινό πρωτοσέλιδο χρονογράφημα, με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Λόγια που καίνε", από το 1953 ως το 1957.

Τα θέματα του, όπως είναι φυσικό, τα αντλούσε από την επικαιρότητα και με τον ιδιαίτερα δικό του τρόπο, θα έλεγε κανείς, πως αποτελούσαν την "πυξίδα" για την καθημερινή δράση των κυνηγημένων κομμουνιστών, τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια.

 

Με τον ίδιο καυστικό τρόπο εκείνο το καλοκαίρι του 1954, έγραψε στο χρονογράφημά του, για τον Μακαρθισμό που είχε πατήσει το πόδι του και στην Ελλάδα και που δεν το σήκωσε παρά πολλά χρόνια μετά. 

Αυγή λοιπόν 10 Ιούλη του 1954 και Λόγια που καίνε από τον Κ. Βάρναλη.

___________________________________________________

ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ

“Σ Τ Α Ρ  Ε Λ Λ Α Σ “

ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ κ. Κ. ΒΑΡΝΑΛΗ

-Έσκισα τα μαξιλάρια μου και σκόρπισα τα πούπουλα στο μελτέμι, σαν τον ερωτευμένο το Σαρλώ, φώναξε ο κανδηλανάπτης.

 -Ερωτευμένος είσαι; τον ερώτησε ο επίτροπος.

 -Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά! Ενθουσιασμένος είμαι.

 -Με τι πράμα;

 -Με τη “Σταρ Ελλάδα¨.

 -Ωραίο… πράμα - κι αναμεταξύ μας είπε σιγανά ο άλλος.

 -Θεία δίκη!... Είχα λάβει τότε, τη νύχτα των “Καλλιστείων”, μέρος στη μάχη υπέρ των “πατρίων”... Ξενύχτησα με προσευχές και μετάνοιες στην εκκλησία, αρματώθηκα με δακρυγονες αμπούλες για να εμποδίσω το …έγκλημα. Δεν μπορέσαμε. Νίκησε το Πονηρόν… Έτσι νόμιζα. Αλλά τώρα το “πονηρόν” ξεσκεπάστηκε. Η “Σταρ Αμαρτία” δεν γίνετε δεχτή στο Λογκ Μπητς. Ανεπιθύμητη αυτή που την επιθυμούν όλοι!...

 -Τι έγκλημα έκανε;

 -Τόσο φοβερό, που πάμε λίγο παραπέρα να σου το πω· δαν κάνει να μας ακούσουνε τα καντήλια! Άκου λοιπόν και κρατήσου να μην πέσεις. Ζωγράφισε το εξώφυλλο ενός βιβλίου…

 -Βιβλίου;

 -Αλλά τι βιβλίου! Ενός εξόριστου ποιητή (Λουντέμη θαρρώ, τον λένε). Άρα εαμοσλαύου!

 -Πωπωπώ!

 _Και ξέρεις τι ζωγράφισε; Συρματοπλέγματα!

 -Μωρέ δε βρήκε να κάνει τίποτες άλλο αυτό το κορίτσι; Δεν παράδινε καμιά τρακοσαριά Έλληνες ή συμμάχους στα γερμανικά αποσπάσματα, να της ανοίγονται σήμερις όλες οι τίμιες πόρτες;

 -Συρματοπλέγματα ζωγράφισε κι’ από συρματοπλέγματα το βρήκε. Η Μεγάλη Δημοκρατία του Ουάσιγκτον (που γιόρταζε προχτές την επέτειό της) έζωσε την ελευθερία της με σιδερένια αγκάθια κι’ άϊντε να περάσει το… μόλυσμα! Και ξέρεις τι συλλογιέμαι τώρα; Άδικα ξεσηκώσαμε γην και ουρανόν να ματαιώσουμε τα Καλλιστεία. Ο Κύριος τ’ Ουρανού τα άφησε να γίνουν, για να ντροπιάσει τη σταρ. Της σκάλωσε τη μεταξένια ουρά της στ’ αγκάθια του εξώφυλλου και πάει της έφυγε η περιβολή του αγγέλου και φάνηκε ο μέσα διάβολος με το μαγιό του…

 -Αλλά καθώς βλέπω κι ο Κύριος της Γης δε σοβαρεύεται λιγώτερο. Της έκλεισε τις πόρτες της Δόξας!... Αλλά… δε σκεφτήκαμε, πως αν δεν πάει να μας εκθέσει η “Σταρ Ελλάς”, θα πάει μια από τις επιλαχούσες. Έτσι η πατρίς μας, οπωσδήποτε θα δυσφημιστεί. 

Έχε εμπιστοσύνη στο Δίκαιο. Κάποιο στίγμα θα βρεθεί και γι’ αυτές, κάποιο μεγαλύτερο έγκλημα από ένα εξώφυλλο. Φαντάσου η μια απ’ αυτές βα έχει αδελφό που τον εκτέλεσαν οι ναζήδες κ’ η άλλη να χαιρέτησε μια μέρα στο δρόμο τον κ. Σβώλο!

 -Πω πω πω! Τρέμω ολόκληρος…

 -Έχουσι την γνώσιν οι φύλακες!

 -Ποιοί φύλακες;

 -Της Φυλακής.

 -Ποιανής Φυλακής;

 -Του “Ελεύθερου Κόσμου”...

Αυτήν τη Φυλακή, τήνε φυλάγουν Άργοι μ’ εκατό μάτια!

 -Και με διακόσια δόντια.